NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Ik hou niet van reisprogramma's, tenminste dat soort waarin op exotische plekken slechts wordt gewinkeld en geconsumeerd. Als de reis een doel heeft, kijk ik liever.

Daarom vind ik het jammer dat de Britse musicus Jools Holland gisteren zijn laatste Beat Route op Nederland 3 heeft gepresenteerd (donderdag is deze aflevering bij de BBC te zien). Ik was hem gevolgd op zijn muzikale reizen naar Chicago, Sevilla, Libanon, Havanna en gisteren Boedapest. Deze vlotte presentator liet belangrijke locaties zien, vertelde geestig over de geschiedenis en zocht de beste lokale musici op. Omdat Holland Bluespianist is, improviseert hij vaak met zo'n lokaal ensemble. Zo heb ik hem onder andere flamenco, Cubaanse jazz en echte Chicago blues zien spelen. Het programma leverde opmerkelijke beelden op. Nog herinner ik me de oudere zwarte vrouw uit Chicago die op haar rode, met plastic overdekte sofa Now my meat man is my sweet man, brings me steak every day zong. Gisteren, in Boedapest, speelde Holland zelf niet mee. Wel hoorden we joodse klezmer, een zigeunerband en een Servisch orthodox kerkkoor. Hij was enthousiast over de unieke harmonieën van dat koor maar dan zou ik toch meer uitleg willen hebben dan hij gaf. Soms zat er iets te veel vaart in.

Zo'n andere doelgerichte toerist is de kok Joop Braakhekke in Kookgek op Reis. Ik had wel eens over hem gelezen in society-rubrieken met vetgedrukte namen van mensen die ik niet graag zou ontmoeten. Als presentator vind ik hem minstens even knap als Jools Holland. Dezer weken reist hij door Spanje en Portugal en daar kookt hij dan voor zijn gastheren. De recepten lijken eenvoudig, dus ze zijn ook thuis te maken. Zondag rende deze koddige kok met muts op en schort aan in waggelpas door de straten van Oporto op zoek naar een gedroogde kabeljauw. Hij zet zo'n falsetto-stem op en zijn geaffecteerde uithalen hebben een komisch effect: ,,Ik ben uitgenodigd door een fantaaastische, leuke, elegante en spirituele vrouw. Mevrouw Sandeman (van de Port)'', zegt hij dan. Hij bezoekt haar wijnkelders, proeft port, vertelt over de geschiedenis en het procédé, toont de fusten in de kelder. Goede reclame voor haar maar om die reden kun je het niet uit de weg gaan. Ik vind het interessant om te weten dat Sandeman een niet al te oude vrouw is. Hij gaat voor haar koken in haar moderne keuken. Kalfslever met mango, rozijnen en port. Da's lef. Zo'n gerecht met zoet erbij zou ik niet gauw bestellen. Ik vrees dat mevrouw Sandeman het ook niet lekker vond. Want later legde hij uit dat in het traditionele Noord-Portugal zelfs nouvelle cuisine nog nieuwlichterij is. Beter leek me zijn Portugese kip met Port, aardappelen en twintig teentjes knoflook die hij kookte op een van de vestingtorens van Oporto met uitzicht over de Douro en de stad. Als je hem bezig ziet, lijkt het gemakkelijk. Toevallig bezocht de Portugese president dit monument. Er liepen veel televisieploegen rond en die moesten allemaal weten wat deze kookgek daar aan het doen was. Er ontstond een persconferentie. Onze kok stond voor wel vier microfoons te praten. Zijn kip serveerde hij aan een zanggroep die wat verderop aan de gang was. Dit spontane gebruik maken van de lokale omstandigheden maakt zijn programma zo onderhoudend. Terwijl de zangers aten, sloot hij af met de uitroep dat het leven in Portugal ,,zuiver, eerlijk en puur is''. Ik geloof er niets van maar als deze deugniet het zegt, moet ik lachen. De man heeft komisch talent.

Minder vrolijk was gisteren de evenwichtige documentaire over de Britse vossenjacht van Niek Koppen. De jagers en de paarden werden gevolgd evenals het dagelijkse werk in de boerderij. We zagen hoe een oude hond en een kreupel paard werden afgemaakt. De Labour-regering wil de vossenjacht afschaffen. Het verbaast me dat de jacht altijd zulke opwinding veroorzaakt, terwijl de intensieve veehouderij zoveel wreder is. Daar zijn te weinig tv-beelden van.