In: 33 theaters

Loze hoogstandjes van veteraan Brian De Palma

Door HANS BEEREKAMP
Vanaf zijn vroege Hitchcock-pastiches tot aan het vuurwerk aan trucages in Mission: Impossible is regisseur Brian De Palma (1940) altijd meer geïntrigeerd geweest door vorm dan door inhoud. De gecompliceerde en ondoorzichtige plots van De Palma's thrillers zijn doorgaans nauwelijks na te vertellen en het best samen te vatten in algemeenheden als 'niets is wat het lijkt'.

Plezier in het construeren van schijnbaar onmogelijke uitdagingen en pocherige demonstraties van zijn kunnen valt De Palma niet te ontzeggen. Het openingsshot van zijn laatste film Snake Eyes (niet te verwarren met de gelijknamige, ook als Dangerous Game bekende film van Abel Ferrara uit 1993, waarin Madonna een slechte actrice speelt) zal wel weer de geschiedenisboekjes halen. In een ongemonteerde opname van dertien minuten slingert de steadicam (een zonder mechanische hulpmiddelen beweegbare 35 mm-camera) zich door een bokshal in Atlantic City en introduceert aan het begin van een belangrijke wedstrijd alle personages en de aanloop tot een moordaanslag op de minister van justitie. Vervolgens ontrafelt De Palma de loop der gebeurtenissen door in de trant van Kurosawa's Rashomon drie hoofdpersonen elk een andere versie van de moord te laten onthullen. Een belangrijke rol is daarbij weggelegd voor een louche plaatselijke politieman (Nicolas Cage), die een miljoen dollar zwijggeld versmaadt en zelfrespect herwint door de schuldigen niet te laten ontkomen.

Ook maakt De Palma veelvuldig gebruik van bewakingscamera's om aspecten van het complot visueel te openbaren en het gebrek aan privacy voor samenzweerders aan te tonen.

In het verleden heb ik films van De Palma als Obsession, Blow Out en Dressed to Kill verdedigd tegen beschuldigingen van retorisch effectbejag. Snake Eyes valt echter nauwelijks meer te redden: het is een duizelingwekkende, volstrekt lege en onverschillig makende reeks snoeverijen, die je eerder van een debutant dan van een veteraan zou verwachten. 'Kijk mama, zonder handen!', roept De Palma. Heel knap, Brian, ga nu maar weer eens iets nuttigs doen, waar de kijker ook van kan genieten.