Bioscoopagenda Nederland
www.bios.nl

In: 15 theaters (vanaf zaterdag)

Stadse Madelief ontdekt de charme van rechte sloten

Door HANS BEEREKAMP
Zoals Guus Kuijer zijn heldin Madelief in vijf boeken tussen 1975 en 1980 gelijk op met zijn jeugdige lezers ouder liet worden, zo hebben we ook in twee tv-series en nu een speelfilm, alle geregisseerd door Ineke Houtman en bewerkt door Maarten Lebens en Rob Arends, hoofdrolspeelster Madelief Verelst op kunnen zien groeien.

Direct na de wereldpremière van de speelfilm Madelief: Krassen in het tafelblad als opening van het Cinekid-festival is Houtmans lange-filmdebuut in de bioscopen te bekijken. Madelief is nu tien, en leert na de dood van haar grootmoeder haar opa pas goed kennen, en daarmee een wereld die haar moeder altijd voor haar verborgen heeft gehouden, omdat ze er zelf niet gelukkig mee was.

Ten opzichte van de simpele vignetjes in Houtmans televisiewerk betekent Krassen in het tafelblad een enorme sprong vooruit. Het scenario is genuanceerd, spannend en gelaagd. Cameraman Sander Snoep observeert helder en realistisch een uit verschillende locaties samengesteld Hollands platteland, dat een stadsmeisje in eerste instantie 'saai' vindt. Langzaam ontdekt zij en de kijker met haar de charme van rechte sloten, zachte hooibergen en de geur van jenever en achterdocht. Rijk de Gooyer is uitstekend als mopperige en uitgebluste opa, die op zijn beurt opleeft door de onorthodoxe aandacht van zijn kleindochter. De droge, nog steeds wat fragmentarische dialogen werken nu wel, als motor van de speurtocht van Madelief naar de desillusie van haar grootmoeder, die op een dorp verstofte van nieuwsgierige en levenslustige vrouw tot verbitterde kluizenares.

De verhouding tussen Madelief en haar moeder (Margo Dames) krijgt voor het eerst diepgang en de reünie met een onbekende oom uit Canada (Thomas Acda) blijkt een effectieve deus ex machina.

Madelief: Krassen in het tafelblad beschikt over de discrete kwaliteiten van een bescheiden Nederlandse speelfilm, die gek doen gewoon genoeg vindt. Een probleem is misschien de affichering als jeugd- of familiefilm, omdat de psychologische nuancering over de hoofden van acht tot tienjarigen heen schiet en ouderen de vorm wellicht te kinderachtig vinden. Het zou jammer zijn als daardoor het publieksbereik beperkt zou blijven.

Een interview met regisseuse Ineke Houtman over 'Madelief' is te lezen in het CS van vrijdag 16 oktober.