NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
ROTTERDAM, 30 SEPT. Ineens was het stil in De Kuip. Spelers zakten door de knieën en grepen naar hun hoofd. Supporters staarden voor zich uit, grote kerels voelden tranen opkomen en wreven zich in de ogen. Enkelen bleven minutenlang zo zitten. Ze konden het niet begrijpen. Ze wilden nooit meer naar huis. Alleen met hun verdriet zaten ze daar in een langzaam leeglopend stadion te wachten op een engel die hun zou vertellen dat het niet waar was en dat het toch echt weer goed zou komen met hun club. Feyenoord had verloren, met 3-0 nog wel, het Europese avontuur was voorbij, de euforie was geweken.

Zomaar, ineens, nauwelijks een minuut voor het einde van de wedstrijd sloeg het noodlot toe. Bobic, een Sloveense Duitser, durfde maar zo de bal in het doel van Feyenoord te schieten. Wat dat betekende, was voor elke Feyenoorder meteen duidelijk. Verdwenen was de riante 3-1 voorsprong die Feyenoord twee weken geleden in Duitsland zo mooi en superieur op VfB Stuttgart had bevochten. Nog even, heel even, veerde al wat Feyenoord was op toen Kalou zowaar op de paal schoot. Maar toen was het toch echt helemaal voorbij.

Het laatste uur hadden de massale aanmoedigingen van het Feyenoord-legioen geklonken als loeiende sirenes in de nacht. Gevoelens van angst en hoop losten elkaar in hoog tempo af. Hulpkreten en wanhopige gebaren kregen naar mate de wedstrijd vorderde de overhand. Duitsers, pas op Duitsers, met Duitsers weet je het nooit. Duitsers scoren altijd, Duitsers winnen altijd en overal, vaak in de laatste minuut. Niemand durfde het hardop te zeggen, iedereen wist het. Weliswaar speelden slechts vijf Duitsers bij VfB Stuttgart, maar het was wel een ploeg in een Duits shirt met een Duitse trainer. Dat was deze avond wel duidelijk.

Had Feyenoord maar nooit zo goed gespeeld in Stuttgart, had het maar niet met 3-1 gewonnen en had VfB Stuttgart daar maar niet zo slecht gespeeld. Dan was het allemaal anders gelopen in Rotterdam, nietwaar. Een voorsprong verdedigen in eigen stadion, voor de eigen onverzadigbare en naar eeuwige glorie hunkerende aanhangers, blijkt toch wel erg moeilijk voor een ploeg die pas kort succes kent. Aanvallers willen dan aanvallen, verdedigers willen verdedigen en middenvelders hangen tussen twijfel en hoop. Wat de coach wil, weet niemand meer. Misschien heeft de coach ook niet geweten wat hij wilde. Veel praten, dat wel. Maar veel waarschuwen en proberen te verklaren dat een 3-1 voorsprong eigenlijk niets betekent en waarom de wedstrijd gewoon weer met 0-0 begint, kan verlammend werken op voetballers die menen zojuist de top te hebben bereikt.

Het voert te ver, zoals coach Beenhakker deed, te verklaren dat Feyenoord in Stuttgart de beste wedstrijd van het seizoen speelde en gisteravond in Rotterdam de slechtste wedstrijd. Een overdreven visie. Misschien was Stuttgart in de thuiswedstrijd wel heel slecht en was Stuttgart in Rotterdam wel heel goed. De waarheid ligt in het midden, maar dat wilde Beenhakker natuurlijk niet zeggen. Coaches moeten altijd iets te zeggen hebben, al is het alleen maar om hun gelijk te halen. Maar gelijk had hij zeker wel, toen hij na afloop zei dat hij vanaf het begin heeft geprobeerd de euforie in de ploeg, de club, in supporterskringen en in de meeste media te temperen. Zo goed was Feyenoord niet als men wilde doen geloven, wist Beenhakker.

Zijn collega-coach Schfer van Stuttgart noemde gisteren het spel van zijn ploeg in de eerste wedstrijd 'miserabel' en in de tweede 'goed'. De Nederlander Verlaat had volgens hem in Stuttgart als libero gefaald en toonde gisteren in Rotterdam weer dat hij de beste libero van Duitsland is. Daar gaan we weer met de subjectieve visies van coaches. Het zijn domweg uitspraken die zijn bedoeld om de moed er in te houden. Twee wedstrijden met een verschillend karakter waren het. De eerste wedstrijd won Feyenoord, de tweede won Stuttgart. En omdat de Duitse ploeg een doelpunt meer maakte mag ze naar de tweede ronde. Het is de enige verklaring die na deze confrontaties steekhoudend is.

Het spel van Feyenoord louter als slecht bestempelen, zou de kwaliteiten van Balakov tekort doen. De Bulgaar van Stuttgart was met afstand de beste speler van het veld. Draaiend en kappend, schijnbewegingen makend, schietend en passend als een genie, zorgde hij er voor dat de fijnproevers aan hun trekken kwamen. Het is nog altijd een wonder dat Balakov (in 1994 samen met Stoitsjkov, Letsjkov en Kostadinov vierde op het WK) bij een middelmatige ploeg als Stuttgart blijft spelen. In de Kuip draaide hij zijn tegenspeler Van Gastel dol en degradeerde hij de Rotterdamse spelbepaler tot een goedwillende amateur en heel Feyenoord tot een gezelschap internationaal gezien modale voetballers.

Zonder de individualist Balakov zou VfB Stuttgart niet zo hoog staan aangeschreven in de Bundesliga en zou de ploeg gisteren in Rotterdam niet hebben gewonnen. In de Nederlandse competitie loopt geen speler van het niveau Balakov, bij Feyenoord dus ook niet. Feyenoord vormt slechts een goed collectief dat wint wanneer het elftal draait en verliest wanneer het elftal niet draait. Cruz is de enige die zich graag aan het collectief onttrekt. Vaak helpt hij Feyenoord daardoor aan de overwinning met een van zijn fraaie doelpunten, soms, zoals gisteren, is hij onzichtbaar.

Het collectief van Feyenoord ging gisteravond genadeloos ten onder. Op een enkeling na, kregen de spelers van Beenhakker geen vat op het degelijke spel van de Duitsers en de creatieve ingevingen van Balakov. Niet alleen waren de Feyenoorders tactisch en technisch de minderen, ze waren ook angstig, kwetsbaar en straalden nooit de wens uit te willen winnen. Het was alsof Feyenoord niet wist wat het overkwam, alsof het nog geen tegenstander had meegemaakt die geen boodschap heeft aan de reputatie van het Nederlandse voetbal in het algemeen en van de koploper van de Nederlandse competitie in de bijzonder. Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt, zegt een Duitser. Na de euforie is het even slikken, even de teleurstelling verwerken, de tranen verdrijven en dan weer gauw de mouwen opstropen.

Feyenoord begon aan de tweede wedstrijd tegen VfB Stuttgart met een 3-1 voorsprong. Thuis verloor de ploeg gisteravond met 3-0 en werd daardoor uitgeschakeld voor de tweede ronde van het UEFA-Cuptoernooi. Feyenoord kreeg na een kwartier een goede kans, Cruz schoot tegen de Duitse doelman op. Na een half uur scoorde Balakov via het achterwerk van Konterman. In de tweede helft drukte Stuttgart Feyenoord steeds meer terug op eigen helft. De aanvallen van de Rotterdamse ploeg bleven beperkt tot enkele mislukte individuele acties van Cruz en Van Vossen. Balakov bereidde met een magistrale actie het tweede doelpunt voor. Djordevic scoorde met een hard schot 0-2. Van Vossen werd vervangen door Kalou. Stuttgart kreeg veel kansen op 0-3, Berthold schoot vlak voor het einde nog eens op de paal. In de blessuretijd maakte Bobic alsnog de derde treffer. Kalou schoot in de slotminuut op de paal voor Feyenoord.

( a d v e r t e n t i e s )