NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

WIM KÖHLER
Mannen zijn bang voor de dokter, mannen zijn stoer, mannen denken dat een ziekte vanzelf wel weer overgaat. Vooral met dat laatste hebben ze meestal gelijk, maar niet altijd. Als een ziekte niet pluis is, moet je er niet mee doorlopen.

De RVU (educatieve omroep) vindt dat ook. Op zeven achtereenvolgende woensdagen verschijnen tien minuten durende filmpjes over mannenkwalen in het magazine Kaap de Goede Hoop. Het advies is steeds om bij klachten de dokter te bezoeken. Dikwijls, zoals vandaag, is er dan voetballen op het andere net.

Heel aardig, maar waarom doet de overheid niets? Waarom bestaat er geen bevolkingsonderzoek naar mannenkwalen? Er bestaan alleen bevolkingsonderzoeken voor vrouwen. Zo krijgen vrouwen van 50 tot 75 jaar oud om de twee jaar een oproep om zich te laten nakijken op borstkanker. Het zijn geen leuke onderzoeken. Bij het onderzoek worden borsten plat geklemd om ze door te lichten. En er worden meer vrouwen onterecht ongerust gemaakt dan genezen. Dat het toch noodzakelijk wordt geacht, is omdat borstkanker in die leeftijdsgroep een belangrijke ziekte is en de helft van de vrouwen die borstkanker krijgt eraan sterft. Het gaat ieder jaar om 3.500 vrouwen. Maar onder mannen sterven er jaarlijks 2.500 aan prostaatkanker en 26.000 aan hart- en vaatziekten. Bevolkingsonderzoeken voor deze aandoeningen bestaan niet. Een bevolkingsonderzoek, waarvoor mensen een oproep krijgen (er is sprake van drang van overheidswege), is wettelijk geregeld: het moet relatief eenvoudig zijn, een duidelijke uitslag geven, de opgespoorde ziekte moet behandelbaar zijn en de behandeling moet een redelijke kans op genezing geven. Alles bij elkaar moet de last die de overheid alle opgeroepen burgers aandoet opwegen tegen de gewonnen levenslust voor de weinigen die ziek bleken maar weer genezen. Wat is nu makkelijker, ter preventie van hart- en vaatziekten, dan bloeddruk en cholesterolgehalte meten en bij te hoge waarden dieetadviezen geven en bij blijvend te hoge waarden pillen voorschrijven? Het zijn bewezen werkende therapieën tegen sterfte aan hart- en bloedvatziekten. En is het opsporen van sterk vergrote prostaten bij oude mannen door een rectaal toucher (de dokter voelt de prostaat via de anus van de patiënt) zo veel minder effectief dan het speuren naar knobbeltjes in borsten? Toch laten oude mannen zich niet op oproep om de paar jaar toucheren. Waarom niet? Is het een rationele beslissing, of is het omdat vooral mannelijke artsen erover beslissen en mannen zelf niks met de dokter willen maar wel graag een gezonde vrouw naast zich zien? Die vraag is onbeantwoord. Wel is goed gedocumenteerd dat 'veel meer vrouwen bij de dokter lopen' dan mannen. En er is in de medische literatuur veel gepubliceerd over betere, in elk geval modernere en luxere behandelingen die mannen krijgen en die vrouwen wordt onthouden. De RVU laat al die wetenschappelijke en principiële zaken rusten. De omroep maakte korte aandachtstrekkers. Met vragen. 'Drink je zoveel dat jijzelf of anderen er last van hebben? Ga naar de dokter'. 'Moet je vaak naar het toilet en komt de straal er niet meer zo krachtig uit? Laat naar je kijken'.

Allemaal goed bedoeld, maar chaotisch gemonteerd. Uitspraken van de geraadpleegde deskundige (arts) die over een licht ziektegeval spreekt worden gemixt met uitlatingen van patiënten die zojuist door het oog van de naald zijn gekropen. Een acteur leukt de filmpjes op door een stereotiepe stoere man met een kwaal te spelen. Er is ook een begeleidend boekje ('een boek voor eigenwijze mannen', aldus de inleider). Daarin wordt de man in stoere taal toegesproken ('Want als we onszelf serieus willen nemen gaan we natuurlijk niet echt over ziektes praten').

Het mist zijn doel, evenals het mannenkwalenkwartetspel dat voor aan de stamtafel in het café op de hoek wordt bijgeleverd. Mijd die cafés de komende maanden, want de humor wordt er ranzig.

Waarover praat-ie niet? Ned.3, 21.25-21.50u.