NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS STEKETEE
To paxo is een vrij nieuw Engels werkwoord. Het betekent: een tegenspartelende politicus voor de tv-camera live met de floret de kleren van het lijf ritsen - eerst achteloos, dan meedogenloos en opmerkelijk genoeg zonder dat dit anderen ervan afhoudt om vrijwillig hetzelfde lot te ondergaan.

Dit is het handelsmerk van Jeremy Paxman, de 48-jarige presentator van het BBC2-actualiteitenprogramma Newsnight. Bij de eerste ontwijkende manoeuvre van zijn gast kijkt Paxman eens naar zijn nagels, draait zijn langwerpige hoofd een tikje opzij en zegt dan bijvoorbeeld: ,,Kóm nou toch, minister, dat is helemaal geen antwoord''. En als zijn gesprekspartner rookgordijnen blijft optrekken, trekt Paxman een wenkbrauw op en vraagt gewoon dóór - steeds iets strenger zonder ooit onbeleefd te worden, maar wel net zolang tot hij zijn antwoord heeft.

Deze zomer verlengde de BBC zijn contract voor vier jaar. Behalve Newsnight blijft Paxman ook de quiz University Challenge presenteren en gaat hij een wekelijks cultureel programma op Radio 4 maken. Naar verluidt moest de BBC één miljoen pond over tafel schuiven om te voorkomen dat concurrent ITV hem wegkocht.

Paxman wordt algemeen beschouwd als een eminent journalist, maar uit onderzoek blijkt dat het publiek toch vooral voor het vechtpartijtje komt. En gegeven de massale kijkersvlucht bij hun serieuze programma's kunnen de BBC-bestuurders zulke motieven niet negeren. Zo roemen zij Paxmans ,,autoriteit'' en de manier waarop hij het ,,nationale debat over grote onderwerpen'' van de grond tilt, maar bij hun beslissing om hem tot het sterrendom te bevorderen heeft zijn amusementswaarde de doorslag gegeven.

Het is een veeg teken, zeggen andere gezichtsbepalende tv-presentatoren; voor de managers zijn journalistieke kwaliteiten nu kennelijk ondergeschikt aan de kijkvriendelijke persoonlijkheid. Ze hebben een punt, lijkt het. Deze maand wordt een intern rapport over de grote nieuwsprogramma's van de BBC openbaar, en inmiddels is uitgelekt dat een aantal van de vaste presentatoren van de dagelijkse journaals het veld zullen moeten ruimen. Want Peter Sissons, Michael Buerk of Martyn Lewis zijn misschien stormbestendige anchors, met hun grijzende, gewone hoofden zouden ze ook best incognito een taxi kunnen besturen. Terwijl Jill Dando, die getipt wordt voor het Six O'Clock News, buiten de vederlichte reisshow Holiday misschien weinig journalistieke ervaring heeft, maar zij is wel blond en niet lelijk. Doel van de operatie is het ,,toegankelijker'' maken van het nieuws, zegt Tony Hall, architect van de reuzen-reshuffle die uiteindelijk de hele BBC moet omvatten. De slechter bekeken journaals zullen worden verkaveld tot een news show naar Amerikaans model, de website (news.bbc.co.uk) gaat onder het mes en het als stoffig ervaren radionet van de World Service krijgt een verjongingskuur. Het heeft alles met de kijker te maken, die jonger, minder onderlegd en niet gezagsgetrouw is, zegt Hall. En het heeft te maken met de commerciële collega's die het ooit-comfortabele monopolie van de BBC hebben uitgehold. Vooralsnog geven Sissons, Buerk, Lewis en andere collega's zich niet voetstoots gewonnen. Door van de journaals een ,,schoonheidswedstrijd te maken beschadigt de BBC-leiding het beroep van presentator'', vertelde Sissons (56) vorige maand tegen The Guardian. ,,Wij horen bij het kapitaal van de BBC, maar de managers doen alsof we wegwerpartikelen zijn. In werkelijkheid geven wij de BBC geloofwaardigheid.''

Nee, het is niet gezellig werken bij auntie Beeb, dezer dagen. Maar er is een sprankje hoop voor de oude garde. Gisteren werd bekend dat Roger Wright, de chef-klassieke muziek van de BBC, Radio 3 gaat leiden. Tot genoegen van degenen die vreesden voor de komst van de 'populist' Roger Lewis, nu hoofd van het platenlabel Decca. Hoewel, hoop? Radio 3 bereikt een procent van de luisteraars.