NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

De goedkoopste computer voldoet

Herbert Blankesteijn
De wedloop van telkens krachtiger computers gaat onverminderd door. Elke computer die nu nieuw wordt verkocht zou tien jaar geleden een 'supercomputer' hebben geheten en zou tonnen, zo niet miljoenen hebben gekost. Waar heeft een consument al deze paardekrachten voor nodig?

Het zwaarste programma dat een particulier redelijkerwijs nodig heeft is Windows 98, het besturingssysteem voor de pc. Om dat soepel te kunnen gebruiken is een Pentium processor nodig (een generatie ouder dan de nu gangbare Pentium II ), een werkgeheugen van 32 megabyte en 300 megabyte aan schijfruimte. Dat is geen probleem, computers die hier niet aan voldoen zijn nieuw niet eens meer te koop.

Iedereen heeft aan de goedkoopste computer genoeg. Wie goed zoekt kan een splinternieuwe poor man's pc op de kop tikken voor circa 1500 gulden inclusief BTW en heeft dan een waar snelheidsmonster. Dat deze low-budget machines aan de meeste behoeften voldoen blijkt ondermeer uit het feit dat Intel hiervoor een speciale processor is gaan maken, de Celeron. De speciale uitgeklede pc's die vorig jaar werden geïntroduceerd om dit deel van de markt te bedienen gaan het niet redden: ze bieden minder waar voor meer geld.

Om de omzet op peil te houden proberen computerfabrikanten juist telkens nieuwe onderdelen toe te voegen. Eerder is dat gelukt met de diskdrive, de monitor, de geluidskaart en de cd-romspeler maar de consument is verzadigd. Een modem zit nog altijd niet in alle nieuwe pc's. Computers met ingebouwde tv-faciliteiten zijn mislukt. Standaard meegeleverde accessoires voor videobewerking zijn op de markt verschenen en weer verdwenen. Een fabrikant probeert het nu met een ingebouwde netwerkkaart maar dat zal geen succes worden, omdat bijna niemand emplooi heeft voor meer dan één pc.

De thuisgebruiker heeft geen trek in ingewikkelde oplossingen als er ook eenvoudige zijn. Telefoneren via de pc is niets geworden, hoewel sinds meer dan een jaar de meeste kopers van een nieuwe computer er de middelen voor hebben. De hoorn pakken is makkelijker. Driedimensionale graphics zijn leuk speelgoed en zijn prima in spelletjes, maar hebben geen werkelijk nut. Sinds kort gokt de branche op gesproken taal. Spraakbediening zal falen omdat knoppen makkelijk en betrouwbaar zijn en omdat praten tegen de computer storend is voor de omgeving. Ook blijft spraakherkenning onbetrouwbaar. De industrie vindt 95 procent al heel wat, maar een secretaresse die één op de twintig woorden fout opschrijft zal haar baan niet lang houden. In de eerste proefversie van het kantoorpakket Office 2000 is de spraakherkenning dan ook niet opgenomen.

Software kan een recente computer alleen aan het werk houden met features die onnodig zijn en verwarring stichten. Een moderne tekstverwerker heeft zoveel toeters en bellen dat het uitschakelen van alle ongewenste voorzieningen onbegonnen werk is.

Als het publiek geen zin heeft in nieuwe computeronderdelen dan heeft de computerindustrie een probleem. In plaats van functies toevoegen alleen maar omdat het kan, moeten fabrikanten functies weglaten om het gebruik eenvoudiger te maken.Kan het surplus aan rekenkracht dan nergens aan besteed worden? Jawel. Bijvoorbeeld aan gebruiksgemak dat verder gaat dan bewegende ikoontjes of een pratende paperclip. Het automatisch installeren en verwijderen van apparaten en programma's in Windows 95 en 98 is een stap in de goede richting. Computers zouden een ingebouwde probleemoplosser moeten hebben waar je vragen in gewoon Nederlands aan kwijt kan. Gezien de frequentie van de technische problemen op hedendaagse computers moet dit een werkloze processor aardig zoet kunnen houden.

Herbert Blankesteijn is publicist.