Mrs Dalloway
Vanessa Redgrave
Mrs Dalloway (Imdb)
Bioscoopagenda Nederland
www.bios.nl
| T I T E L : | Mrs. Dalloway |
| R E G I E : | Marleen Gorris |
| M E T : | Vanessa Redgrave, Natascha McElhone, Rupert Graves, Michael Kitchen, Alan Cox, Lena Headey, Amelia Bullmore, Sarah Badel, Oliver Ford Davies, Katie Carr, Selina Cadell, John Standing, Robert Hardy, Margaret Tyzack, Robert Portal, Hall Cruttenden |
Redgrave's lach strijkt alles glad in nieuwe film Gorris
Door DANA LINSSEN
Wat was Mrs. Dalloway een waardige tragische heldin toen ik haar door
Virginia Woolf beschreven las. Zozeer lagen sterven en leven in elkaars
verlengde dat de dood soms comfortabel en de overgave aan het leven
vaker schokkend was. De tekening van de veilige Britse upper class die
door het trauma van de Eerste Wereldoorlog niet langer kon volharden in
zijn rituele werkelijkheid van afternoon tea, partijtjes, buitens en
dweepziek geflirt met levensvragen werd door Woolf gevoed door een
maalstroom van gedachten, flashbacks, visioenen, fantasieën en
frustraties.
Vanessa Redgrave's Clarissa Dalloway lacht alleen maar, haar hele leven lijkt even licht en onbezonnen als haar herinneringen aan toen ze als jonge vrouw door tuinen dartelde, schommelde en danste. Ze lacht voortdurend glimlachjes die ieder moment in schateringen kunnen uitbarsten. De vraag of ze wel met de juiste man getrouwd is, de keurige politicus Richard (John Standing) in plaats van de romantische en getourmenteerde Peter Walsh (Michael Kitchen), de vraag of haar leven ook maar een centje waard is geweest de afgelopen dertig jaar, haar ambities en dromen, ze worden door Redgrave even lachend terzijde geschoven als haar teleurstellingen en halfhartige compromissen. Niets voor niets vertelde regisseuse Marleen Gorris, die Mrs. Dalloway koos alseerste filmproject na de Oscar voor Antonia, in interviews vergoelijkend dat Redgrave bijna niet te regisseren was en Mrs. Dalloway per se wilde spelen als een oudere vrouw, in plaats van de middelbare dame, waardoor ze nu als een anachronisme in haar eigen geschiedenis rondgiechelt. Daarin ongetwijfeld gesteund door haar vriendin en schrijfster Eileen Atkins, die in Engeland een patent heeft genomen op adaptaties van Woolfs leven en werk voor theater en film en het scenario van Mrs. Dalloway speciaal voor Redgrave geschreven zou hebben. Het is Gorris misschien niet aan te rekenen, maar tekent wel de inhoudelijke zwakte van de film, die nu eigenlijk helemaal nergens meer over gaat en dus niet eens met de klassieke roman vergeleken hoeft te worden om teleur te stellen.
Net zoals Redgrave's zenuwslopende lach alles gladstrijkt, is ook het production design van de film alleen maar licht. Zelfs de aan Mrs. Dalloway's mentale sentimental journey parallel lopende zelfmoordgeschiedenis van oorlogsveteraan Septimus Warren Smith (Rupert Graves) is zo terloops dat zijn slagveldvisioenen eerder kolderiek dan beklemmend aandoen. De onthutsende manier waarop de levens van deze Septimus en Mrs. Dalloway langs elkaar moeten scheren, zoals heden en verleden elkaar in Mrs. Dalloway's gedachten ook nooit ontmoeten maar wel steeds bijna raken, doet nu het zwakke vlammetje van deze nachtkaars zonder sputteren doven.
In: 8 theaters
NRC Webpagina's
23 SEPTEMBER 1998