NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Zie ook:
Dossier Kinderporno

Handleiding van het College
van Procureurs-Generaal voor
de opsporing en vervolging van
art. 240b Wetboek van Strafrecht
(kinderpornografie)

Door onze redacteur MARCEL HAENEN
ZOETERMEER, 18 SEPT. Twintig jaar werkte hij bij de overheid als automatiseringsdeskundige, de laatste tien jaar bij het ministerie van Justitie. ,,Ik was heel succesvol maar van de ene op de andere dag ben ik aangemerkt als de allerzwaarste crimineel: iemand die kinderporno in zijn computer had zitten! Zelfs voor een moordenaar zou meer begrip bestaan''.

De 39-jarige inwoner van Zoetermeer - die om wille van zijn privacy met de verzonnen naam Anton wordt aangeduid - vertelt het op relatief rustige toon maar kwaad is hij wel. ,,Justitie slaat wild om zich heen. Ik word aan de schandpaal genageld omdat secretaris-generaal H. Borghouts van het departement wil laten zien dat zijn ministerie de bestrijding van kinderporno heel belangrijk vindt''.

Anton zit met zijn vriendin - die zich nadrukkelijk met het gesprek bemoeit - achter een glaasje jus d'orange in café The Old Pal in het stadshart van zijn woonplaats. Gedetailleerd schetst hij de fatale gebeurtenissen van het afgelopen jaar.

Het verhaal begint in november 1997. Anton deelt op Justitie kantoorruimte met drie medewerkers die zich bezighouden met het installeren van software voor Internet op het departement. Die maand kopieert hij alle informatie die zit opgesloten in de nieuwsgroep alt.binaries.pictures.erotica. Zoiets doen ze daar wel vaker, vertelt Anton. Het materiaal komt terecht op de harde schijf van een computer die gemeenschappelijk wordt gebruikt.

,,Vervolgens heeft een collega uit een ander gebouw van het departement al surfend op het interne justitienetwerk mijn persoonlijke bak ingezien doordat hij inbrak of mijn wachtwoord kraakte. Hij heeft ontdekt dat in het door mij gekopieerde materiaal kennelijk ook enige afbeeldingen van naakte kinderen hebben gezeten. Dat wist ik zelf niet eens. Ik had zoveel gekopieerd dat ik maar een fractie heb ingezien'', zegt Anton.

De collega van Anton sorteert de porno en meldt aan de departementsleiding dat er kinderporno in een justitie-computer zit. Op 24 maart van dit jaar wordt Anton door twee hem bekende medewerkers van de beveiliging opgewacht bij de receptie als hij om zeven uur 's ochtends naar zijn werkplek wil. Hij denkt nog even dat er een raar grapje wordt uitgehaald, maar dan wordt hem meegedeeld dat de avond ervoor zijn computer is opengemaakt en er kinderporno is aangetroffen. Borghouts laat weten dat hij onmiddellijk wordt geschorst. ,,Het sneed als een mes door me heen. Ik vind het totaal verwerpelijk dat er kinderporno is. Ik kan zelfs aantonen dat ik het materiaal weliswaar in mijn computer had zitten, maar het nooit heb ingezien. Ik walg van kinderporno.''

Twee maanden zit Anton in totale onzekerheid thuis. Collega's krijgen een verbod contact met hem op te nemen. ,,Niemand wilde me meer zien maar toch dacht ik nog steeds dat de zaak met een sisser zou aflopen''.

Op dinsdag 12 mei staat de Haagse politie voor de deur. Anton stemt toe in een huiszoeking die volgens hem overigens geen belastend materiaal zal opleveren. Anton moet wel mee naar het politiebureau waar hij vier dagen wordt opgesloten voor verhoor. ,,Ik werd er als een beest behandeld. Ik was een zedendelinquent. Twee keer per dag kreeg ik brood letterlijk mijn cel ingeworpen''.

,,Ik ben bijna voortdurend verhoord. Naar ik heb begrepen omdat Borghouts persoonlijk contact heeft opgenomen met officier van justitie Den Os. Ze wilden alles op alles zetten om te achterhalen of ik op grote schaal kinderporno had verspreid''.

Weer twee maanden later, op 17 juli, moet Anton zich halsoverkop melden bij Borghouts die hem zegt dat Justitie het voornemen heeft hem te ontslaan. ,,Het was enkele dagen na het uitbreken van de Zandvoortse kinderporno-affaire. De kabinetsformatie was in volle gang en ik denk dat Borghouts een periode had uitgekozen dat geen minister kon worden lastiggevallen met mijn kwestie''.

Op 20 juli krijgen alle medewerkers van Justitie een e-mail van Borghouts waarin staat dat een medewerker wordt ontslagen omdat hij kinderporno in zijn computer had zitten. Een week later wordt Anton door een kennis uit bed gebeld: De Telegraaf brengt een gedramatiseerde echo van de affaire. Er is een justitiemedewerker ontslagen die mogelijk in kinderporno handelde en wellicht banden onderhield met de Zandvoortse kinderpornoverspreiders. Het is onzin, maar de ouders van Anton slikken sinds dat bericht kalmeringstabletten.

Anton heeft fout gehandeld, zegt hijzelf. Hij had op zijn werk geen porno van Internet moeten halen. Maar nu wordt hij onrechtvaardig hard aangepakt. Niemand wil luisteren naar zijn argumenten. Hij hoopt gehoor te vinden bij de Raad van Beroep waar hij zijn ontslag aanvecht.

Anton heeft overigens een werkgever bereid gevonden hem aan te nemen, nadat hij wist uit te leggen wat er precies gebeurd is. Hij vreest echter dat hij zijn nieuwe baan - zijn collega's weten van niets - gaat verliezen nu hij op 8 december in het openbaar voor de Haagse rechtbank terecht moet staan. Hij wordt gedagvaard omdat hij ,,enige tientallen'' kinderporno-afbeeldingen in zijn computer had, zoals hij gisteren tot zijn stomme verbazing via de media moest vernemen.

,,Ik ben het slachtoffer van een idiote heksenjacht. Het is maar een woord: KP, maar dat is voldoende om viervijfde van mijn bestaan te vernietigen. Wat nu is gebeurd en mij wordt verweten, kan tienduizenden Nederlanders overkomen''.

Zie ook:
Dossier Kinderporno