Tom Hanks

In een reeks profielen van gezichtsbepalende filmsterren deze week Tom Hanks, de knuffelbeer die aan zijn rol in Spielbergs Saving Private Ryan wel eens zijn derde Oscar zou kunnen overhouden.

Door PIETER STEINZ

Met een bobbelneus, flapoortjes en een hoofd van pierlala word je als acteur niet snel gevraagd voor de titelrol in James Bond of Indiana Jones. Maar dat hoeft een grootse carrière in Hollywood niet in de weg te staan; per slot van rekening worden er altijd meer films gemaakt over gewone jongens dan over superstuds. En wie, zoals Tom Hanks, de rol van Mr Nice Guy als geen ander kan vervullen, mag uitzien naar de dag dat hij 20 miljoen dollar per film verdient en vooraan staat bij de Oscaruitreiking.

Thomas J. Hanks (Concord, California, 9 juli 1956) is de James Stewart van onze jaren. Op het witte doek speelt hij bij voorkeur sympathieke, ontwapendende personages: de jongen in een mannenlichaam in Big, de jongbestorven weduwnaar in Sleepless in Seattle, de zwakbegaafde Amerikaanse held in Forrest Gump; zelfs als Hanks zijn stem leent aan een animatiefiguurtje dan is het een good guy (Cowboy Woody in Toy Story). En net als Stewart is hij ook in het werkelijke leven beminnelijk en voorbeeldig. Nog steeds wordt in Hollywood respectvol nagepraat over de toespraak die hij hield toen hij in 1993 de Academy Award als Beste Acteur kreeg voor zijn rol in Philadelphia van Jonathan Demme; zijn verwijzing naar de tienduizenden aids-doden 'die zich als engelen in de hemel verdringen' maakte nog meer indruk dan destijds zijn beslissing om - als eerste acteur in een grote Hollywoodproductie - de rol van een homoseksueel met aids op zich te nemen.

Een jaar later stond hij weer als Beste Acteur op het podium; zijn prijs voor de titelrol in Forrest Gump maakte hem tot de eerste acteur met een 'back-to-back Oscar' sinds Spencer Tracy in 1937-38. Als doortastende astronaut op een gedoemde maanmissie (Apollo 13, Ron Howard, 1995) werd hij voor de verandering eens niet genomineerd, maar het zou niemand verbazen als hij voor zijn verwante hoofdrol als Captain John Miller in Spielbergs Saving Private Ryan zijn derde Oscar zou krijgen. Hoffman, Brando en Nicholson zullen zich realiseren dat misdaad en groezeligheid bij de Academy minder lonen dan onschuld, aaibaarheid en heldendom; en Tom Hanks gaat als de succesrijkste Hollywood-acteur van de twintigste eeuw de geschiedenis in.

Niet gek voor een kokszoon die na een leerschool bij het Shakespeare Festival in Ohio debuteerde in de horrorfilm He's Not Alone (1980) en de televisiekomedie Bosom Buddies. Als acteur-regisseur Ron Howard hem niet had opgemerkt onder de gastrolspelers van Happy Days, was Hanks nu waarschijnlijk alleen nog op het herhaalkanaal van de televisie te zien. Howard gaf hem de hoofdrol in de zeemeerminkomedie Splash (1984, tegenover Daryl Hannah) en vestigde Hanks' imago als knuffelbeer. Tegen typecasting heeft Hanks, vorig jaar als regisseur gedebuteerd met That Thing You Do!, geen enkel bezwaar. ,,That's the bed I made,'' zegt hij in interviews wanneer zijn eenzijdige rolkeuze ter sprake komt; ,,and it's very comfortable.''

NRC Webpagina's

16 SEPTEMBER 1998

Meer sterren

Meer sterren