NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Mariska Majoor zoekt tussen familiekiekjes van vakanties, feestjes en uitstapjes en ze herkent de piekerlook die ze rond haar twaalfde kreeg. Op de foto's en filmpjes staat een bokkige puber. Ze had een depressie die eindigde in een bestaan als prostituee op de Amsterdamse wallen.

Haar ouders begrijpen het nog steeds niet echt. De opvoeding was goed, lijkt het. Groot rijtjeshuis in het Gooi, paardrijden, vakanties. Daar klaagt ze niet over. Hoe raakt je dochter aan lager wal? Al gauw wordt de oorzaak bij de ouders gezocht. Maar ook die zien machteloos toe hoe hun kind ondanks inspanningen van hen en van hulpverleners wegglipt. De NCRV-documentaire Dubbelleven kon het gisteren niet verklaren. Mariska sprak over een pleegkind dat tijdens haar depressieve periode haar plaats innam. Moesten er strakkere grenzen worden getrokken? Er waren verzwegen familiekwesties maar toch geen zaken die iemand achter het raam van een peeskamertje doen belanden. ,,Honderd procent accepteren doe je het nooit, maar het krijgt wel een plaats in je leven'', zegt haar vader over de vroegere activiteiten van zijn dochter. Hij is kunstschilder en inmiddels heeft hij een serie schilderijen van prostituees voor ramen gemaakt. Maar hij wil nog steeds niet met haar over die tijd praten. Van de psychiater was ze beland in de gesloten inrichting te Santpoort. Toen ze daar op haar 14e uit was gevlucht, belandde ze in een wegloophuis waar ze werd misbruikt en verkracht. Ze ging wonen in een kraakpand en werd een speedjunkie, levend van wekelijks schoonmaken bij haar oma en van diefstal. Weer volgde een verkrachting. Pas toen ze als hoer ging werken, herkreeg ze zoveel zelfvertrouwen dat ze na viereneenhalf jaar een nieuw leven kon beginnen.

Inmiddels is ze 25. Het rosse leven heeft ze drie jaar geleden verlaten. Na ruim een jaar van dagelijkse sessies met de psychiater was ze er bovenop gekomen. Ze trouwde, wit gesluierd en in de kerk, kreeg een baby en bestiert nu een eigen voorlichtingscentrum voor prostitutie. Voor cliënten, prostituees en voor toeristen. Dankzij een model-peeskamertje voor toeristen houdt ze financieel het hoofd boven water. Nieuwsgierige Amerikanen vragen haar naar de prijs van een wipje. Die wisselt, vernemen ze tot hun teleurstelling. ,,Er zijn heel veel prostituees die uit eigen keuze het leven in gaan. Ze verdienen een zeker respect dat ze niet krijgen en daar vecht ik voor'', zegt ze. Toch is prostituee wat anders dan onderwijzeres of kapster. Heimelijk zal het altijd blijven, deze uitlaatklep voor overdadige mannelijke seksualiteit. Meer voorlichting, de etalages en zelfs legalisatie verdrijven het onbehagen niet. Het was geen mooi bestaan, dat erkent ze zelf ook. Zonder de hulp van drank en drugs kon ze haar vak niet uitoefenen. ,,Als je veel gebruikt in de eerste paar jaar dan gaat het wel. Je hoeft dan geen speed meer te gebruiken maar je ging over op de coke'', zegt ze. De betaalde seks was minder een probleem dan de lichamelijke effecten van de drugs. Ze werd ziekelijk. Haar eigen kinderen zou ze niet graag voor een raam willen zien. En haar man zou het niet mogen proberen met een hoer, dan zou ze van hem scheiden. Wel kreeg ze voor het raam een gevoel van macht. ,,Je bent de baas. Mannen kijken en hunkeren naar je en je hoeft maar dit te doen of ze gaan op hun knieën'', zegt ze. Als de jongens toch niet met hun tengels van haar af konden blijven, moesten ze er maar voor betalen.

Dubbelleven portretteerde Nederlands gedogen. Geen van de figuren vindt de prostitutie een mooi vak. De ouders hadden moeite uit te leggen wat hun kind deed, als ze hoorden over de glanzende carrières van Mariska's voormalige klasgenoten. Toch hebben ze nooit het contact met hun kind verbroken. ,,Als ik het gezinsleven niet had gehad, dan had ik allang niet meer geleefd'', erkent Mariska. Soms heeft ze het er nog wel eens over met haar moeder. Zwijgend schildert vader Majoor een portret van zijn vrouw, Mariska en het kleinkind. Na een splijtende crisis hebben de rangen zich gesloten. Vaak loopt het niet zo af.