Bioscoopagenda Nederland
www.bios.nl

Telepathische voortplantingsdrift in monsterfilm

Door HANS BEEREKAMP
Een condoom is een van de reclamesnuisterijen waarmee de film Species II aan de man gebracht wordt. We moeten dat waarschijnlijk in overdrachtelijke zin begrijpen, want een paar centimeter rubber zou geen afdoende anti-conceptiemiddel zijn tegen de paringsdrift van de uit buitenaards DNA gekloonde schoonheid Eve (Natasha Henstridge).

Natasha Henstridge in Species II

Net als in het origineel, de hit Species (Roger Donaldson, 1995) hangt het voortbestaan van de wereld af van het succesvol verhinderen van haar bevruchting, terwijl ze met immense fysieke kracht alles in het werk stelt uit het laboratorium te ontvluchten en te copuleren.

In het nog minder geloofwaardige vervolg, geregisseerd door de Hongaarse Brit Peter Medak (The Krays, Romeo Is Bleeding), is Henstridge's geslachtsdrift niet gericht op de eerste de beste man, maar op een soortgenoot, met wie ze telepathisch contact onderhoudt. De astronaut (Justin Lazard) die als eerste mens voet op Mars zette, blijkt daar namelijk ook met het mensvijandige DNA besmet en heeft al bij enkele tientallen vrouwen duivels kroost verwekt. Indien deze twee samen vadertje en moedertje zouden spelen, is er binnen een paar minuten een genetisch zo zuiver monster te verwachten dat het menselijk ras kansloos zou worden.

Voor het ontwerp van het beest dat in beide beauties schuilt tekende de Zwitserse kunstenaar H.R. Giger, ook geestelijk vader van Alien. Vergeleken met die filmcyclus is Species van inferieure intelligentie en makelij. Voor science fiction is enige elementaire logica vereist; Species II ontpopt zich tot een gewone ouderwetse monsterfilm, met attractieve schokeffecten en een scenario waar je vooral niet te lang over moet nadenken.

In: 23 theaters