U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    F I L M  &  V I D E O  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 


S c h a k e l s
Kevin Bacon
Showgirls

Bioscoopagenda Nederland
www.bios.nl


T I T E L : Telling Lies in America
R E G I E : Regie: Guy Ferland
M E T : Brad Renfro, Kevin Bacon, Calista Flockhart, Maximilian Schell, Paul Dooley

Op huurvideo uitgebracht door: Polygram

Liegen dat het gedrukt staat

Door JEROEN VAN DER KRIS
Hij begon ooit als journalist en is nu ongetwijfeld miljonair, dus je zou kunnen zeggen dat Joe Eszterhas, verantwoordelijk voor de scenario's van onder meer Basic Instinct, Sliver en Show Girls, de Amerikaanse droom heeft verwezenlijkt. Des te interessanter is daarom de moraal van het verhaal dat hij schreef voor Telling Lies in America. Je kunt bereiken wat je wilt, lijkt hij daarin te zeggen, als je maar bereid bent om af en toe te liegen.

En liegen doet Karchy Jonas, een 17-jarige Hongaarse immigrant die (net als Eszterhas deed) opgroeit in Cleveland in jaren '60. ,,Oh, zo vaak,'' liegt Karchy (Brad Renfro) als hem gevraagd wordt of hij wel eens bier gedronken heeft, achter het stuur van een auto gezeten, of een date met een meisje gehad. Als hem de vraag voorgelegd wordt of hij wel eens met een meisje naar bed geweest is, dan weet je het antwoord al. ,,Oh, zo vaak,'' zegt Karchy, terwijl hij dat natuurlijk nog nooit gedaan heeft. Billy Magic, een gladde dj gespeeld door Kevin Bacon, gelooft hem ook niet en huurt een hoertje voor Karchy, zodat hij zijn maagdelijkheid kan verliezen.

In tegenstelling tot wat je bij Joe Eszterhas zou verwachten, bevat Telling Lies in America een minimum aan seks en helemaal geen geweld. Wel zitten er alle elementen in die je verwacht aan te treffen in een Amerikaanse film over adolescentie: pestende medescholieren, een onbereikbare liefde, en de vraag wat de waarde van vriendschap is. Want de dj in wie Karchy een droomvriend gevonden denkt te hebben, belazert hem door hem te betrekken bij zijn illegale praktijken.

Alleen het slot van Telling Lies, na The Babysitter de tweede film die Guy Ferland mocht regisseren, verrast licht. Het zou allemaal geen aardige film hebben opgeleverd als Renfro en Bacon minder geloofwaardig geweest waren. De eerste vergeef je al zijn leugentjes nadat je hem voor de spiegel vergeefs hebt zien proberen het Engelse 'the' correct uit te spreken. En Bacon is zo een-dimensionaal als wat als de corrupte dj, maar zo zelfverzekerd dat je geneigd bent met hem te geloven: in Amerika moet je liegen om wat te bereiken.

NRC Webpagina's
29 JULI 1998


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)