NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: City 6, Amsterdam; Cinerama 3, Rotterdam; Metropole 3, Den Haag; Pathé 3, Groningen

Franse hit niet voor export

Door HANS BEEREKAMP
Met bijna veertien miljoen bezoekers was Les visiteurs in 1993 een van de grootste Franse filmhits van eigen bodem uit de geschiedenis. Het aardigste aspect van de komedie over een ridder (Jean Reno) en zijn schildknaap (Christian Clavier) uit de 12de eeuw die per ongeluk in onze tijd belanden was de discontinuïteit in de klassenverhoudingen.

De nazaat van de knecht was immers in de twintigste eeuw een succesvol restauranthouder geworden, een onvervalste nouveau riche met kapsones. Maar de talloze toespelingen op de absurde relaties tussen aristocratie, bourgeoisie en proletariaat op het Franse platteland, waren aan een buitenlands publiek nauwelijks besteed. Aan de kluchtige trucages had dat publiek niet genoeg, zodat opnieuw bewezen werd dat een Europese komedie-hit zich slecht laat exporteren.

De gevreesde zomer- en voetbalmaanden zijn dus het juiste moment om het vervolg, Les couloirs du temps: Les visiteurs II, opnieuw geregisseerd door Jean-Marie Poiré, hier uit te proberen, ditmaal gedistribueerd door een Amerikaanse multinational (Disney), die plichtmatig tracht ook niet-Amerikaanse filmsuccessen internationaal te verspreiden. Deze nieuwe marktstrategie van Hollywood - als er met Europese films geld in eigen land geld verdiend wordt, dan mag niet nagelaten worden die op te kopen om het elders ook te proberen - is het product van een theoretische beslissing, die ergens in een vergaderkamer in Hollywood tot stand kwam. Les couloirs du temps mag dan in Frankrijk aardig meegedreven hebben op de reputatie van het origineel, hier maakt de film geen schijn van kans. Het is een flauwe herhalingsoperatie, met aanzienlijk minder esprit dan het al van dik hout planken zagende eerste deel. De komiek Clavier doet zijn best om de fysieke humor van Louis de Funès opnieuw tot leven te brengen, maar om de strapatsen van een brandslang kan het moderne filmpubliek zelfs niet meer grinniken.