NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE INTERNATIONALE gemeenschap komt in het geweer tegen het bloedige optreden van Servische politietroepen in Kosovo. Zowel de Verenigde Staten als de Europese Unie hebben nieuwe sancties tegen rest-Joegoslavië ingesteld, de NAVO bestudeert een eventueel militair ingrijpen.

Maar de vraag is of deze middelen tot een doel leiden. Het Albanese gewapende verzet in Kosovo is uit op afscheiding. Het politieke alternatief, herstel van de autonomie binnen Servië, gaat het niet ver genoeg. De internationale gemeenschap steunt dat politieke alternatief, maar naarmate de gewelddadigheden van de Serviërs tegen de Albanese bevolking toenemen raakt die optie verder op de achtergrond. Het naburige Albanië en de Albanezen in het aangrenzende Macedonië vormen een gevaarlijke complicatie. Als zij in de gewelddadigheden worden betrokken, is een nieuwe Balkan-oorlog ontbrand.

Al deze factoren worden momenteel in de overwegingen betrokken. Daardoor ontbreekt concentratie op één punt. Het afstraffen van de Serviërs, door sancties of, zoals voorgesteld, met precisiebombardementen, is iets anders dan het voorkomen van uitbreiding van het geweld over de grenzen heen, en dat onderscheidt zich weer van pogingen de Kosovaren en de Serviërs om de onderhandelingstafel te krijgen.

REGELMATIG WORDEN vergelijkingen getrokken met Bosnië. Maar die gaan slechts zeer ten dele op. In Bosnië heeft zich als gevolg van de burgeroorlog een driedeling voltrokken in etnisch 'zuivere' gebieden en is een 'natuurlijk' machtsevenwicht ontstaan. In Kosovo vormt de Servische bevolking een kleine minderheid die zich slechts kan handhaven met steun van de militaire macht van de republiek Servië. Na alles wat er is gebeurd, lijkt een verzoening tussen beide volksdelen nagenoeg uitgesloten terwijl scheidslijnen zich niet eenvoudig laten trekken. Nog afgezien van de emotionele betekenis van Kosovo als Servisch stamland. Een regeling die de Albanezen welgevallig is, zal voor de Serviërs onaanvaardbaar blijven.

De reden die de internationale gemeenschap voor autonomie van Kosovo binnen Servië en tegen het separatisme daar doet kiezen, is het risico dat een zelfstandige tweede Albanese staat met zich mee zou brengen. Albanië zelf is al bijna aan verdeeldheid en anarchie te gronde gegaan, Macedonië, met zijn gemengde bevolking, was tijdens de Balkanoorlogen van begin deze eeuw het voornaamste kruitvat. Een streven naar Albanese eenheid zou de Balkan verder uit zijn evenwicht stoten, temeer omdat de Albanezen zelf daarover uiteenlopende inzichten koesteren.

Zoals eerder in de Joegoslavische crisis beperkt de internationale gemeenschap zich tot reacties op ontwikkelingen zonder zelf een nauwkeurige voorstelling te hebben van wat de uitkomst van haar eigen daden zou moeten of kunnen zijn. In Bosnië heeft dat geleid tot een militaire aanwezigheid waarvan het einde steeds weer moet worden uitgesteld. In en rondom Kosovo dreigt dat niet veel anders te zullen worden. Geen geruststellend vooruitzicht.

( a d v e r t e n t i e )