NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Op dit moment draait de Franse film Ponette in de bioscopen, waar voornamelijk peuters in meespelen. Een piepjong meisje verwerkt daarin op overtuigende wijze de dood van haar moeder, maar krijgt ook te maken met de doortraptheid van haar pestende leeftijdsgenootjes. Kinderen zijn niet altijd schattig.

Kinderogen worden wel vaker gebruikt om nieuw licht te werpen op grote-mensenzaken. Ook in Le petit garçon (1993, niet in de Nederlandse bioscopen uitgebracht) worden de hoofdrollen gespeeld door twee kinderen. Deze film is, in tegenstelling tot Ponette, behoorlijk optimistisch over de kinderziel, hoewel de film zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een Pools gezin duikt onder in de kelder van een groot landhuis, waar het achtjarige, vroegrijpe jongetje François woont. Tussen hem en het opgesloten meisje bloeit iets moois op, waarbij ze niet gehinderd worden door de tralies van het kelderraampje. De ruimte tussen de spijlen is groot genoeg om een flesje Parijse parfum doorheen te smokkelen.

In het begin wordt al duidelijk dat regisseur Pierre Granier-Deferre geen grote gebaren gebruikt om zijn verhaal te vertellen, maar de kleine gebeurtenissen belangrijker vindt. In de plaatselijke bioscoop kijken François en zijn moeder naar een aflevering van France Actualités, het Franse Polygoon-journaal, waarin de slag om Stalingrad uit de doeken wordt gedaan. Tijdens het bombardement van geweerschoten en trompetgeschal is François' piepstemmetje nauwelijks hoorbaar: hij moet plassen, waar is de wc?

De grootste daad van verzet, naast het bieden van onderdak aan het gezin, is het omgooien van de mand vol wasgoed van een groep soldaten die hun kleren in de rivier aan het wassen zijn. Doordat we door de ogen van François meekijken, overheerst de milde blik van een kind dat de ernst van de situatie nog niet helemaal door heeft.

Pierre Granier-Deferre gaat ervanuit dat de gruwelijkheden van de oorlog bekend zijn, en maakt vooral duidelijk dat klein kinderverdriet niet overschaduwd mag worden door groot leed. Soms trapt hij in de valkuil van sentimentaliteit, want het licht schijnt wel erg helder op de lieve gezichtjes van de kinderen.

Le petit garçon (Pierre Granier-Deferre, Fr, 1993), Ned. 2, 19.50-21.22u.