NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Kriterion, Amsterdam

Een apocalyptische Beverly Hills 90210

Door DANA LINSSEN
Je moet op z'n minst altijd al stiekem een beetje fan van Beverly Hills 90210 zijn geweest, die Amerikaanse tienerserie vol adembenemend mooie high school-leerlingen met hun pseudo-problemen, om de lol in te zien van Gregg Araki's Nowhere.

Want de ontvoering van drie Valley Girls door een rubberen ruimtewezen wordt een stuk leuker als je onder de hoog opgekamde roddelende haardossen Shannen Doherty (Brenda uit BH 90120), Rose McGowan (Amy Blue uit Araki's The Doom Generation) en Traci Lords (voormalig pornoster en icoon van filmregisseur John Waters) herkent. Enige affiniteit met Waters' wansmaak helpt ook, want wat Araki in het slotdeel van zijn 'teenage apocalypse trilogie' laat zien is pulp, pop, kitsch en camp tegelijkertijd.

Nowhere is een film vol opsommingen en superlatieven. Je hebt beslist een pocket-uitvoering van de handige website 'alt.culture.an a-z of the 90's' nodig om alle gekke gastrollen te herkennen. Wat te denken van Lauren Tewes (Julie uit Love Boat) als tv-presentatrice en Gibby Haynes van de anarchistische band The Butthole Surfers als charmante gastheer van een feestje? Muziekliefhebbers komen oren te kort om de denderende parade van Cocteau Twins versus Sonic Youth en Blur verus Nine Inch Nails te verwerken. En cinefielen duizelt het al na 10 minuten van de vele woeste camerabewegingen en kauwgumkleuren. Om nog maar te zwijgen van de verwijzingen naar elke mogelijke teenagerfilm ooit gemaakt, aangevuld met grapjes uit splatter en science-fiction.

Als in een goedkoop stripboek zijn de scènes op het doek gekwakt: slordig, grotesk, onsamenhangend, maar zo pulserend, hypnotiserend en overtuigend dat je verder móet kijken. Haastig bladzijden omslaand, met vegen drukinkt aan je vingers, onderwijl junkfood schransend en een milkshake van een liter slobberend.

Araki's nergens ligt ergens in Los Angeles, waar al die jeugdseries worden opgenomen en iedereen droomt van ware liefde, maar alleen onhandige perverse seks kan bedrijven. Dark heet onze held en hij is knuffelig lief, maar vreselijk onhandig, zelfs aftrekken onder de douche lukt hem niet zonder door zijn moeder, de feeks, te worden gestoord. Dark (James Duval uit Araki's eerdere Totally F***ed Up en The Doom Generation) vrijt met Mel (Rachel True) en Mel klit met lesbische moddermond Lucifer (Kathleen Robertson uit BH 90210). In hun stamkroeg prediken de liefste meisjes het Armageddon, verkrachten tieneridolen (Jaason Simmons uit Baywatch) andere lieve meisjes en kotst een ander een kersentaart uit.

Het zou gemakzuchtig zijn om in Araki's films een verscholen vorm van maatschappijkritiek te willen herkennen, hoewel ze niets van onze opvattingen over bijvoorbeeld seks en sexe-identiteit overeind laten. Maar evenmin wordt je blind meegesleurd in Araki's nihilistische trip. Het is vooral het besef dat je een naar totaal geëxalteerde film zit te kijken, wat Nowhere zo leuk maakt. Jong zijn mag dan geen pretje zijn in Araki's inferno, het is wel opwindend.