Gekwelde Tommy Lee Jones jaagt weer op een fugitive

Door DANA LINSSEN
Voor een film die zich nadrukkelijk afficheert als 'The Fugitive II' (zoals de werktitel luidde) en 'een film van de makers van The Fugitive', komen er in U.S. Marshals opvallend weinig echte achtervolgingen voor.

Was de succesvolle eerste speelfilm uit 1993 naar de gelijknamige televisieserie uit de jaren zestig in feite een lange spannende jacht, in U.S. Marshals zijn er veel te veel redenen bedacht om jager (Tommy Lee Jones herneemt de rol van Sam Gerard) en prooi (Wesley Snipes) samen te brengen.

Het eigenlijke begin van de film komt pas zo'n vijftien minuten na de begintitels, als we om te beginnen al getuige zijn geweest van een aanrijding door een naar blijkt gezochte moordenaar en vervolgens U.S. Marshal Jones koket uit een vermomming als fast food-kip hebben zien stappen tijdens een arrestatie. Pas dan lijken de scenarioschrijvers voldoende reden te hebben om beide hoofdpersonen bij elkaar te brengen in een gevangenisvliegtuig. Dit vliegtuig stort vervolgens op imponerende wijze neer, geen obstakel blijft onbeproefd: een gat in de romp, zuurstofgebrek, uitvallende motoren, te korte noodlandingsbaan, electriciteitsmasten die als lucifershoutjes door de langszwiepende vleugels worden neergemaaid. Tenslotte komt het hele gevaarte brandend en ondersteboven in het water terecht. De crash lijkt wel in real time gefilmd. Hij roept de dolle treinrit aan het einde van The Fugitive in herinnering, al is hij nu niet de apotheose van eindeloze achtervolgingsacties, maar slechts de aanleiding voor Snipes om te ontsnappen en voor Jones om hem achterna te gaan. Dat doen beide acteurs dan ook met overgave. Vooral Jones geeft zijn Gerard nog wat meer duistere, gekwelde en dit keer ook persoonlijke motieven mee om zijn vluchteling in te kunnen sluiten. Ongewild krijgt hij daarbij versterking van salon geheim agent John Royce (een nogal nondescripte Robert Downey jr.).

Nadat de film landerig wat flinke regeringscomplotten heeft blootgelegd, kan er weer gerend, gesjeesd, geklauterd en achtervolgd worden. Clichés worden niet geschuwd. De traditionele scène op het dak krijgt een spectaculair vervolg en om dat soort verrassingen is het in dit soort films toch eigenlijk te doen.

In: 73 theaters