Kevin Kline

In de reeks profielen van eigentijdse acteurs deze week Kevin Kline, die in de komedie In & Out als een homoseksuele leraar voor de verandering zonder snor of baard optreedt.

Door DANA LINSSEN

In de Verenigde Staten, waar nog altijd een onderscheid wordt gemaakt tussen hoofdrolspelers (de sterren) en de half eufemistisch, half complimenteus als character actors aangeduide bijrolacteurs, geldt Kevin Kline als 'a leading man cloaked in a character actor's talent'. Hij had kortom maar niet zo aardig moeten kunnen acteren en wat meer op zijn blauwe ogen en zijn good looks moeten blindvaren. Dan was hij vast wel wat hoger geëindigd dan de nummer 34 van de '50 funniest people alive' die het blad Entertainment Weekly jaarlijks indexeert. Je zou echter ook kunnen zeggen dat Kline zichzelf gelukkig nooit zo serieus neemt dat hij na verloop van tijd alleen nog maar de volgende Kevin Kline kan spelen.

John Cleese, naast wie Kline in A Fish Called Wanda (1988) optrad, karakteriseerde hem treffend toen hij opmerkte dat Kline 'er een neus voor heeft om die rollen uit te kiezen die hem net geen ster zullen maken'. Toch was het juist de rol van Otto 'Don't call me stupid' West in die anarchistische misdaadkomedie die Kline zijn enige Oscar (voor beste mannelijke bijrol) zou opleveren.

Kevin Delaney Kline (St. Louis, Missouri, 24 oktober 1947) kwam via het New- Yorkse serieuze toneel in Hollywood terecht. En hoewel het merendeel van zijn rollen humoristisch is, is hij geen komiek. Hij speelt een komiek. Al zijn personages hebben een onmiskenbare knipoog. Of beter gezegd zo hoog opgetrokken wenkbrauwen, dat het iedere keer weer verbazing wekt dat hij zijn ogen zo wijd kan opensperren zonder zijn voorhoofd te rimpelen. In een minder geslaagde film lijkt het snel een maniertje. Het opvallendst is echter de voorraad onflatteuze snorren, five o'clock shadows en driedaagse baardjes die hij iedere keer weer uit het schminkkoffertje van de grimeur tevoorschijn weet te toveren, als een clown die niet zonder zijn flapschoenen kan. De schizofrene, maar o zo charmante minnaar van Meryl Streep in Sophie's Choice (Kline's overdonderende Hollywooddebuut uit 1982) had een keurig streepje, cliché-Fransoos Luc Teyssier uit French Kiss (1995) van die gecultiveerd ongeschoren wangen, de naïeve componist uit Alan J. Pakula's thriller Consenting Adults (1992) een snor die bijna zijn hele mond bedekte en de overspelige pizzabakker uit I Love You to Death (1990) juist een die bij elke schaapachtige glimlach teveel bovenlip vrijliet. Tijdens de opnamen van die laatste film ontmoette Kline zijn echtgenote, de actrice Phoebe Cates, met wie hij in 1989 in het huwelijk trad.

Ondanks alle veilige mopjes over homoseksuelen die er in zijn meest recente film In & Out ten gehore worden gebracht, tooide Kline zich voor de gelegenheid nu eens niet met een van zijn kokette snorren, maar schoor zich gladder dan ooit. De Golden Globe nominatie die hij voor zijn rol van misschien-wel-homoseksuele leraar kreeg, werd niet verzilverd, 4 juni zullen we weten of de tongzoen tussen Kline en Tom Selleck in diezelfde film tijdens de uitreiking van de MTV Movie Awards wel zal worden bekroond in de categorie 'Best Kiss'.

Meer sterren