De FBI-agent en de mini-Rainman

Bruce Willis en Miko Hughes als autistisch jongetje in Mercury Rising

Door DANA LINSSEN
Een scène in Mercury Rising in het bijzonder vraagt erom te worden bijgezet in het rariteitenkabinet van ongeloofwaardige scènes. Art Jeffries (Bruce Willis) is een in ongenade gevallen FBI-agent die op eigen houtje een beschermingsoperatie op touw heeft gezet van een negenjarig autistisch jongetje dat per ongeluk de ultra geheime militaire code Mercury heeft gekraakt.

Op de hielen gezeten door de complete politiemacht, FBI en agenten van de National Security Agency (die in steeds meer films naast FBI en CIA als ongrijpbare macht optreedt) zal hij een contactpersoon ontmoeten voor het Wrigley Building in Chicago. Aangezien dat niet zo goed gaat met die kleine idiot savant op sleeptouw laat Jeffries hem bij ene Stacey achter die hij daar pats boem tegen het lijf is gelopen.

Het is altijd verbluffend geruststellend dat er volgens de Hollywooddoctrine nog van dat soort vreemdelingen rondlopen die je zomaar onvoorwaardelijk kunt vertrouwen. Zeker in films vol complottheoriëen en paranoia. Maar op een of andere manier lijken ze juist in films waarin je niet eens je eigen schaduw kunt vertrouwen ook altijd buitengewoon vergezocht, alsof de filmmakers niet even een betrouwbare oude schooljuffrouw buiten de stad konden bedenken tot wie Jeffries zich kon wenden.

Ook wordt er wel erg makkelijk vanuit gegaan dat de toeschouwer voor zoete koek slikt dat de geavanceerde code waar het in Mercury Rising om draait intuïtief kan worden gekraakt (de 'nuts factor'). Bij mijn weten zijn moderne encryptiesystemen juist daarom namelijk zonder het bezit van een of meerdere sleutels niet meer te ontcijferen.

Stacey (Kim Dickens) vervult het verlangen van de scenarioschrijvers om wat verder een nogal fantasieloze formulefilm is een menselijk tintje te geven. Ook de wat geforceerde overeenkomst tussen het emotionele isolement van de FBI-agent en het onvermogen om zich te uiten van het jongetje beantwoordt daaraan, een gegeven wat in Rain Man (1988) beter en evenwichtiger werd uitgewerkt. De kleine Miko Hughes moet sowieso erg goed naar Dustin Hoffmans vertolking in die film hebben gekeken, want zijn Simon is er een exacte miniatuurversie van. Hij heeft dezelfde schuinse blik en krijst even keihard als hij wordt aangeraakt of in de war is. Toch is zijn casting niet zomaar een toevalstreffer, want de tienjarige acteur speelde eerder in uiteenlopende films als Kindergarten Cop en Apollo 13 .

Bruce Willis draagt een arsenaal van eerdere, betere en vooral afwijkender rollen met zich mee in Mercury Rising. Hij doet een beetje Die Hard, maar leunt vooral op de knipoog die hij zichzelf in The Player, Pulp Fiction en The Fifth Element gaf. En juist door die zelfrelativering maakt hij de film op het laatste moment toch nog enigszins acceptabel.

In: 47 theaters