NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S c h a k e l s

INDONESIE BELEEFT een dramatische financiële crisis en in Nederland kibbelen de ministers. Afgelopen zondag zei minister Pronk (Ontwikkelingssamenwerking) dat het Internationale Monetaire Fonds (IMF) zonder keiharde toezeggingen geen steun aan Indonesië mocht verstrekken omdat hij de Soeharto-kliek voor geen cent vertrouwde. In ongezouten, ondiplomatieke bewoordingen was dat dezelfde boodschap die een keur aan Westerse politieke leiders en financiële deskundigen president Soeharto de afgelopen weken had gestuurd.

Het gaat hierbij om het plan van Soeharto de koers van de roepia op een kunstmatige manier op te krikken ten opzichte van de dollar en daarvoor de deviezensteun van het IMF te gebruiken. De verdenking is gerezen dat zakenvrienden en familieleden van Soeharto de mogelijkheid zullen aangrijpen om de dollarschulden van hun bedrijven af te betalen en dat daardoor de kapitaalvlucht zal worden aangewakkerd. Het IMF ziet terecht niets in dit plan en heeft zelfs gedreigd het toegezegde hulppakket van 43 miljard dollar te bevriezen als Indonesië deze zogenoemde currency board doorzet.

PRONK HAD dus groot gelijk. Al blijft bij dit gelijk de nasmaak van Pronks eerdere kritiek op Indonesië, die er in 1992 toe leidde dat Indonesië de ontwikkelingsrelatie met Nederland beëindigde. Nederland staat hierdoor buitenspel bij de coördinatie van de hulp aan Indonesië.

Minister van Mierlo, Pronks voordeurdeler op het ministerie van Buitenlandse Zaken, vond het toch nodig om zijn ambtgenoot te kapittelen. Dat is merkwaardig. Ten eerste omdat Van Mierlo kennelijk vlak voor het einde van zijn ambtstermijn probeert een beetje invloed terug te winnen op Pronk door te beklemtonen dat híj de baas is op BZ. Ten tweede omdat Van Mierlo onlangs in Indonesië is geweest. Hij heeft ongetwijfeld nuttige diplomatieke gesprekken gevoerd, maar hij heeft het omstreden plan voor een currency board zelf niet ter sprake gebracht. Ja, het kwam aan de orde omdat anderen er over begonnen en Van Mierlo heeft vervolgens zich laten informeren over de voor- en tegenargumenten. Maar een standpunt heeft hij niet ingenomen. Dat komt ervan als een economisch ongeschoolde zich naar een land in een financiële crisis begeeft.

Ook minister Zalm (Financiën) heeft zich geroerd. In antwoord op vragen van het PvdA-Kamerlid Koenders heeft hij de Verenigde Staten er van langs gegeven. De Amerikanen moeten niet op eigen houtje een nieuw forum creëren voor de Azië-crisis, maar vasthouden aan het IMF en de G10 (de rijkste lidstaten van het IMF). Dat is ongetwijfeld waar, al lijkt het de Amerikanen er vooral om te doen om met andere 'opkomende landen' en voormalige communistische landen te praten over de lessen die uit de Aziatische crisis kunnen worden getrokken.

DE NEDERLANDSE LES is dat Pronk weliswaar gelijk had, maar niet in een positie is om dat ongezouten publiek te verkondigen. Zo het al verstandig is om de regering-Soeharto in het openbaar te kritiseren, dan is die taak voorbehouden aan de minister van Buitenlandse Zaken. En dan liefst met kennis van zaken.

Zie ook:
Zuid-Korea en het IMF (Economie voor jou, 15 december 1997)

Harde botsing Indonesië-IMF (Economie voor jou, 17 februari 1997)

Makro voelt terugval in omzetten Azië (24 januari 1998)

Kim vraagt Koreanen te bezuinigen (19 januari 1998)

Zuid-Korea gaat grondig hervormen (14 januari 1998)

Licht herstel voor beurzen Verre Oosten (13 januari 1998)

Hongkong wankelt na val zakenbank (12 januari 1998)

Indonesië zegt hervormingen toe (9 januari 1998)

Wereldbank en IMF in conflict over beleid Azië (9 januari 1998)

Onrust in Indonesië na vrije val roepia (8 januari 1998)

Zuid-Korea wil 35 miljard dollar lenen (5 januari 1998)