NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Rialto, Amsterdam; 't Hoogt, Utrecht

De ellende van de jeugd

Door BIANCA STIGTER
Er wonen in Parijs een boel mooie meisjes en Agathe, Eve en Alexandra zijn er daar drie van. Ze gaan met elkaar in het bad, ze schreeuwen naar elkaar terwijl de een op balkon staat en de ander op straat, ze praten over Smarties en James Bond, en een van hen, Agathe, is ongelukkig.

Haar ongeluk is dat ze denkt dat er niemand van haar houdt en de aanleiding is dat haar vriendje het net heeft uitgemaakt. Daarom kotst Agathe, huilt Agathe, en luistert ze graag naar Surabaja Johnny, het lied van Brecht en Weill dat Alexandra in de film zingt; het zoet-valse sentiment van dit lied past bij verdriet waarvan zij ook wel weet dat het tijdelijk is, maar nu nog even niet.

Vive Elle is een film over jeugd en met zo min mogelijk omwegen - er is geen verhaal, er is geen relativering, er is geen verzachtende omstandigheid - toont Kruishoop hoe ellendig zo'n mooie jeugd kan voelen.

Het merkwaardige gevolg van deze werkwijze is dat je onbewogen naar Vive Elle kijkt. Agathe's pijn werd nooit mijn pijn en juist dat deed pijn; het lijkt alsof Kruishoop wil laten zien dat een gewoon meisjes- of jongensleven, waarvan mislukte liefdes nu eenmaal het dieptepunt zijn, eigenlijk geen film waard is.

Vive Elle is de eerste speelfilm van Miriam Kruishoop, die in première ging op het International Film Festival Rotterdam en daar als enige Nederlandse film meedong naar een VPRO Tiger Award. Vorig jaar won haar korte film Rabies in Utrecht al de Citroën Award. De film van het jonge talent - Kruishoop is van '71 en studeerde vorig jaar af aan de Rietveld Academie - werd al voor vertoning onderwerp van een hype, al was het vervolgens vooral die hype zelf waar in de pers over werd geschreven. Voor de première won de film al de aanmoedigingsprijs van de stad Amsterdam. Het is even ondoenlijk Kruishoops leeftijd niet bij een beoordeling van haar film te betrekken als het resultaat daarvan voorspelbaar is: het is knap dat iemand van 26 zo'n film kan maken en het lijkt een film die alleen door iemand van 26 of jonger gemaakt had kunnen worden. Vive Elle werd voor een laag budget in acht dagen in Parijs opgenomen. De acteurs zijn Frans en spreken Frans - Kruishoop vindt de Nederlandse taal niet geschikt voor film. Bijkomend voordeel is dat Nederlanders die het Frans niet goed machtig zijn, de acteerprestaties daardoor minder goed kunnen beoordelen. Ergernis over een lullig uitgesproken zin kan niet voorkomen en in het Frans klinkt zo'n zin vast minder banaal dan in het Nederlands. Ondanks de knappe inzet van tal van als jeugdig te boek staande middelen, zoals het rechtstreeks in de camera spreken van de acteurs, het tinten van het beeld, bruuske kadreringen en brutale muziekkeuzes (onder meer het harmonicathema uit Once Upon A Time In The West) is Vive Elle wanhopig saai. Zelfs het voorbij zien aan het verschil tussen droom en werkelijkheid en de erotiek tussen de vriendinnen kan dat niet verhelpen. Agathe vermoordt een van haar gelukkiger vriendinnen in het bad en zou net zo vrij willen zijn als de rijzige schone die in tijgerjurk en cowboyhoed op blote voeten door een tunnel rent. De vlucht is niet meeslepend; ze laat bijvoorbeeld genoeg tijd om je af te vragen of deze tunnel de tunnel is waar prinses Diana op 31 augustus de dood vond.