NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

,,ZEER GESCHOKT'' toonde Europees Commissaris Flynn zich vorige week over het resultaat van een onderzoek naar racisme in de Europese Unie. Volgens Van Dale is racisme ,,de opvatting dat het ene ras superieur is aan het andere en, daaruit voortvloeiend, dat ten aanzien van het ene ras andere maatstaven kunnen (mogen) worden aangelegd dan ten aanzien van het andere''. Uit de verslagen ontstaat de indruk dat ruim eenderde van de inwoners van de Unie zichzelf als tamelijk of erg racistisch beschouwt. Het is de vraag of zij dit begrip hanteren in de betekenis die Van Dale er aan geeft. Die vraag is gerechtvaardigd omdat tegenwoordig iedere afweerhouding ten opzichte van vreemdelingen meteen het stempel 'racistisch' krijgt opgedrukt.

Dat het niet zozeer om rassenwaan gaat als wel om xenofobie (Van Dale: vrees voor, afkeer jegens alles wat vreemd is) blijkt uit antwoorden op verdere vragen. Hoewel Nederland op het punt van racisme iets onder het Europese gemiddelde scoort, vindt zestig procent van de Nederlanders dat er voor meer buitenlanders in hun land geen plaats is. In België noemt 55 procent zich racistisch, 82 procent verzet zich tegen meer buitenlanders. Een flink deel van de 'xenofoben' in deze twee landen meent dus er zelf geen racistische gevoelens op na te houden. In heel de Unie vindt twintig procent van alle Europese ondervraagden dat immigranten naar hun land van herkomst terugmoeten, 48 procent is van mening dat hun land beter af zou zijn zonder immigranten van buiten de EU.

OVERHEDEN MOETEN voorzichtig zijn uit dit 'Volksempfinden' onmiddellijk nieuw beperkend beleid ten opzichte van vreemdelingen te destilleren. 86 procent van de ondervraagden noemt zich tegenstander van discriminatie op basis van ras, religie of cultuur. Veel Europeanen blijken ambivalent te reageren op de gevoelens van afkeer die zij zichzelf toeschrijven.

Nauwelijks verrassend is verder de constatering dat de 'racisten' vooral te vinden zijn onder groepen die ontevreden zijn over hun levensomstandigheden, bang zijn voor werkloosheid en weinig vertrouwen hebben in de overheid. Het motto van de 'terugtredende overheid' lijkt effect te hebben op de omvang van het Europese 'racisme'. De gebleken onmacht om de massawerkloosheid effectief te bestrijden - waarvan intussen allochtonen het eerste slachtoffer zijn - bevordert evenmin de aanvaarding van vreemdelingen.

Het in verschillende Europese landen gepraktiseerde ontmoedigingsbeleid tegen immigranten heeft als negatief gevolg dat de afweer tegen vreemdelingen erdoor wordt versterkt. Privé gekoesterde gevoelens worden gelegitimeerd door de overheid. De realiteit is dat de Europese samenleving niet meer kan zonder de 'input' van een essentieel deel van de migranten, in het bijzonder in de verzorgingssfeer en in het algemeen in de dienstverlenende sector.

OVERHEDEN zouden om te beginnen daarvoor aandacht kunnen opeisen. De onwerkelijkheid van de gedachte dat Europa zonder deze mensen beter af zou zijn, dient te worden onderstreept.