NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Gouden harten en gefrituurde kip

De film 'Soul Food', een alledaags familiedrama, is in Amerika een onverwacht succes. Eindelijk kunnen zwarten uit de maatschappelijke middenklasse zich weer in een film herkennen.

Door onze correspondent JUURD EIJSVOOGEL

WASHINGTON, 15 OKT. Een film over een zwarte Familie Doorsnee in Chicago heeft een gevoelige snaar geraakt bij het Amerikaanse publiek. Soul Food, sinds eind vorige maand in de Amerikaanse bioscopen, is een alledaags familiedrama dat zich nauwelijks van de gemiddelde televisie-soap onderscheidt.

Grote sterren spelen er niet in mee, de personages en het verhaal verrassen geen moment. En toch is de film een hit, die in amper drie weken tijd al dertig miljoen dollar heeft opgebracht.

Voordat Soul Food begint gebeurt er iets bijzonders in de zaal. Als de voorproefjes worden vertoond van films die de komende weken in de VS uitkomen, rollen achter elkaar fragmenten over het scherm van speelfilms met zwarte acteurs, zwarte producenten en een ,,zwarte thematiek''. En geen van die films gaat over jeugdbendes in verpauperde binnensteden, erotische avonturen of basketball.

Deze maand nog gaat Eve's Bayou in roulatie, een romantisch verhaal over twee zwarte zusters, gesitueerd in het Amerikaanse zuiden en geproduceerd door de acteur Samuel L. Jackson. Begin december komt Amistad uit, een film over een waar gebeurde slavenopstand, geproduceerd door actrice Debbie Allen in een regie van Steven Spielberg. En daarna komt Beloved in de bioscoop, een verhaal over de familie van een voormalige slavin, gebaseerd op de gelijknamige roman van Toni Morrison en geproduceerd door Oprah Winfrey.

Het onverwachte succes van Soul Food is door de schrijver en regisseur, de 28-jarige George Tillman Jr., toegeschreven aan de herkenbaarheid van de personages. Inderdaad bestaat de familie Joseph, waar de film over gaat, louter uit stereotypen. Big Mama Jo is de ongecompliceerde moederkloek die haar volwassen kinderen bijeenhoudt met warme hartelijkheid, streng rechtvaardigheidsgevoel en bovenal de traditie van een uitgebreid zondags middagmaal. Haar ene dochter is een succesvol advocaat, maar gevoelloos. Een ander heeft niet doorgeleerd, maar wel een gouden hart en een liefhebbende man. En een derde hangt de kunstenaar uit en is dus losbandig.

De vrouwen hebben veel problemen, vooral met elkaar en met hun echtgenoten. Maar dankzij Big Mama en haar gefrituurde kip, maïsbrood, groene boontjes en warme perzik-met-suiker blijft de schade steeds beperkt. Totdat, de tragische keerzijde van de rituele schranspartijen, blijkt dat Big Mama suikerziekte heeft. Begeleid door een soundtrack vol mierzoete soul, vooral van producent Kenneth ,,Babyface'' Edmonds, levert het een verhaaltje op dat makkelijk naar binnen glijdt, maar niet vult.

Twee jaar geleden bewees het succes van de film Waiting to Exhale al dat er in de Verenigde Staten een groot publiek bestaat voor films die zwarten laten zien als gewone mensen, die alledaagse levens leiden met alle gemakken en ongemakken van Amerikanen in de maatschappelijke middenklasse. Soul Food boort hetzelfde publiek aan, dat volgens de Amerikaanse pers voor 85 procent uit zwarten bestaat. Eindelijk wil men zich wel eens in films kunnen herkennen.

Big Mama mag een typetje zijn, maar ze is dierbaar en vertrouwd omdat ze aan talloze echte Mama's herinnert. En hetzelfde geldt voor de koele zus die carrière heeft gemaakt, voor haar man die advocaat is maar eigenlijk de muziek in wil en voor een andere man in de film die geen werk kan vinden omdat hij ooit in de gevangenis heeft gezeten. Het is allemaal familie, vooral bij een met liefde gekookt maal.