NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Glenn Close

In een serie profielen van gezichtsbepalende filmsterren deze week Glenn Close, die nu in 'Air Force One' de vice-president van Amerika speelt, maar ook graag een venijnige diva is.

Door BIANCA STIGTER

Regisseur Wolfgang Petersen wilde Glenn Close zo graag hebben voor de rol van vice-president van Amerika in Air Force One, dat hij zelfs de echte Amerikaanse president te hulp heeft geroepen. Close mocht naast hem zitten tijdens een etentje op het presidentiële vakantieadres in Wyoming, en toen Harrison Ford haar daar vroeg om zijn vice-president te zijn, had de actrice het gevoel dat ze niet kon weigeren.

Volgens de producenten van de film was het haar roem die Close, die in Mars Attacks! al een first lady was geweest, als vice-president geloofwaardig maakt. Krachtig en kordaat wordt ze ook nog genoemd, maar dat zijn nu juist eigenschappen waarover de vice-president in Air Force One niet beschikt. Toch hebben de makers van de film Close juist daarom goed gecast. Krachtig en kordaat horen wel bij de eerdere rollen van Close en ook die nam ze mee naar het Witte Huis, net als haar waspy looks en afkomst.

Close (Greenwich, 19 maart 1947), dochter van een fanatiek religieuze chirurg uit New England, is misschien de enige Amerikaanse actrice die in een film nooit heeft hoeven op te winden, ook al heeft ze haar borsten laten bollen, haar billen op een tafel gelegd en een opzienbarende kus uitgedeeld. Close, die vijf keer voor een Oscar werd genomineerd maar er nooit een won, speelt vaak in films die wel over seks gaan, maar sexy is ze niet. Lust heeft bij Close meestal te maken met macht. In haar eerste grote rol, in The World According To Garp (1982) maakte ze zichzelf zwanger door op de erectie van een comateuze oorlogsheld te gaan zitten; in The Big Chill (1983) stelde ze haar man voor om aan een vriendin een kind te geven, en in Fatal Attraction (1987) liet ze een one night stand in een nachtmerrie veranderen. Met haar koud brandende ogen en Medusa-krullen was ze wel mooi, maar niet zo mooi als de vrouw die Michael Douglas thuis had zitten: het is veel minder eng om met een lelijkere vrouw vreemd te gaan. Het slagersmes uit de film hangt nu ingelijst in de keuken van Close.

De opzienbarende kus gaf Close niet aan een man, maar aan Judy Davis, toen ze in een tv-film Margarethe Cammermeyer speelde, een kolonel die uit het leger werd ontslagen omdat ze lesbisch was. Conservatief Amerika wilde dat de kus uit de film geknipt werd.

Na de seksueel manipulerende (en verliezende) Marquise de Merteuil in Dangerous Liaisons (1988) en de aan seks niet meer toekomende Sunny von Bulow in Reversal of Fortune (1990), heeft Close zich gespecialiseerd in heiligen, zoals de koorleidster in Paradise Road en diva's. Op Broadway speelde ze Norma Desmond in Sunset Boulevard (1995) en in de Disney film 101 Dalmatians speelde ze verrukt van zichzelf Cruella De Vil. Het doet goed dat een vrouw die zulke rollen kiest, in Amerika een geloofwaardige vice-president is. Op zoek naar nog meer geschikte rollen, is Close nu zelf aan het produceren geslagen. In haar volgende film vermoordt ze Meryl Streep.

Meer sterren