NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

JOYCE ROODNAT
Van Audrey Hepburn houden is niet moeilijk. Mooi en lief en benaderbaar, in elke film opnieuw. Haar waarderen als actrice ligt ingewikkelder. Na de aanvankelijke bedwelming van haar charme, volgt gemakkelijk het idee dat ze weliswaar steeds een lieftallig typetje neerzet en de gave heeft om te ontroeren, maar dat er niet veel meer is. Dat is schijn. Audrey Hepburn op haar waarde schatten, het is een kwestie van zorgvuldig opbouwen, van acquired taste. Voor wie dat te veel gevraagd is, bestaat er een spoedcursus. Hij werd in 1961 gemaakt door Blake Edwards naar een verhaal van Truman Capote en hij heet Breakfast at Tiffany's.

Audrey Hepburn speelt in die film Holly Golightly. Ze is de gebruikelijke snoes, het perfecte ranke kapstokje voor kleding, kapsels en accessoires (zonnebrillen! glitter-strass!) die de jaren zestig zo uitzinnig filmgeniek maakten. Maar ho, ze is meer. Al snel zien we hoe dit schijnbaar volmaakte zieltje zorgeloos zich onverwacht gemakkelijk beweegt op, door Blake Edwards met intens plezier vastgelegde, luidruchtige feestjes en andere vormen van sixties-nachtbraken. Gaandeweg wordt duidelijk dat ze een meisje met een bewolkt verleden is, en dat ze nu als call-girl aan de kost komt.

Breakfast at Tiffany's begint als een jolijterige komedie maar verglijdt in een melancholiek portret van een tot doelloosheid gedoemd bestaan. Holly Golightly is eenzaam en eenzaam blijft ze, hoe dol haar buurman (George Peppard, een cult-acteur van de jaren zestig) ook op haar is en Audrey Hepburn zorgt ervoor dat er laag voor laag wordt afgepeld van haar pantser vol afweer en charmante stoerigheid. De meisjesachtige springerigheid van het begin wordt gaandeweg vaal en gemaakt, de melodieuze meisjesstem schor. De enige vriend die haar overblijft is de poes. Cat heet hij en in een vlaag van weerzin tegen de wereld en zichzelf zet Holly 'm op straat, waar het natuurlijk regent. Ze krijgt spijt, maar Cat is weg. Ze scharrelt door de nacht. Zoekend, roepend. Dramatisch, maar niet melodramatisch. Vindt ze Cat terug? Kijk zelf maar.

Breakfast at Tiffany's (B. Edwards, 1961, VS). Ned.1, 23.25-1.14u.