NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Amsterdam, Nederlands Filmmuseum.

Impressionistisch portret van zigeunersmid

Door HANS BEEREKAMP
Hoewel Ramón Gieling (1954) af en toe een bescheiden speelfilm regisseert, zoals Wij houden zo van Julio (1990) en Off mineur (1995), is hij toch vooral maker van documentaires.

Die onderscheiden zich door een intuïtieve, vaak anti-rationele vormgeving, alsof hij de kijker wil dwingen meer te voelen dan na te denken. Het ene onderwerp leent zich daar beter voor dan het andere; goed was bijvoorbeeld Duende (1987), een studie van het beslissende moment in stierengevecht en flamenco.

Voor De toekomst is over een uur keerde Gieling terug naar Zuid- Spanje en naar zijn vriend Salvador Vega, de laatste zigeunersmid in Sevilla. De film is min of meer een portret van Vega en enkele van zijn vrienden, onder wie een messenslijper en een flamencozanger. De rode draad in deze impressionistische documentaire is het verdwijnen van de zigeunercultuur, een manier van leven die het onmogelijk maakt om verder dan een uur vooruit te denken.

Gieling en zijn cameraman Jaap Veldhoen slagen erin hun affiniteit met de ontheemding, de impulsiviteit en een extreem mannelijke gevoelswereld in beelden te vertalen. Het is moeilijk geen sympathie te ontwikkelen voor Vega en zijn dramatische levensverhaal, gemarkeerd door twaalf jaar ballingschap in voornamelijk Zweden, na het verdwijnen van zijn vrouw. De ruim anderhalf uur die Gieling uit zijn soms willekeurig aandoende beeldmateriaal samen met Jessica Gorter monteerde, voelt aan als te lang. Hoewel het onderwerp een zekere mate van onbegrensdheid suggereert, mist De toekomst is over een uur node puntigheid en scherpte. Het leidt zelden tot ergernis, omdat de laatste zigeuners aangenaam gezelschap vormen, maar mijn verstand had toch liever wat meer substantieel gevoed willen worden.