Videoclip

U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.

1 april 1999

Stuur uw reacties naar:
videoclip@nrc.nl

Abstracte composities in R&B

BERNARD HULSMAN
R&B-clips zijn de meest irritante clips die tv-stations als TMF en MTV uitzenden. Dit vinden de lezers van NRC Handelsblad die reageerden op een oproep op deze pagina om de beste en slechtste videoclips op te geven. ,,Het is allemaal rolex-mercedes-macho-chick'', zo verwoordde de 15-jarige W. Groen het algemene ongenoegen. Veel arrenbie-clips lopen inderdaad over van luxe en geilheid. Strakke of juist overdadig versierde maar altijd witte villa's, niervormige zwembaden, overvloedige barbecue's, grote BMW's en natuurlijk mannen in maatpakken en vrouwen in krappe badpakken komen er vaak in voor. Hiermee staan de arrenbievideo's (en natuurlijk ook de nummers zelf) in een lange traditie. Lust en liefde in al hun hoedanigheden zijn het belangrijkste thema van de vroegere soul, de nog oudere rhythm 'n blues en de nog veel oudere blues.

Toch is de geile, luxe video slechts een van de varianten in de arrenbieclip. Wie er serieus naar kijkt, ziet namelijk vaak veel meer dan alleen ‘rolex-mercedes-macho-chick'. Die ziet bijvoorbeeld juist opmerkelijk vaak zingende vrouwen die mannen alleen als stoffering om zich heen dulden. Arrenbie is het genre in de popmuziek met verreweg de meeste zangeressen: tegenover de sporadische vrouw in de rock staat een heel leger vrouwen in de arrenbie. Veel arrenbie-clips vertellen geen verhaal maar roepen slechts een sfeer op. Hierbij wordt vaak schitterend gebruik gemaakt van bestaande architectuur: nergens zijn zoveel beroemde gebouwen te zien als in de arrenbieclips. Zo hebben de curieuze ‘Azteekse' villa's van Frank Lloyd Wright in Los Angeles, het prachtige gietijzeren Bradbury Building in dezelfde stad (waar de cultfilm Blade Runner werd opgenomen) en het gewelfde blinkende Guggenheim Museum van Frank Gehry in Bilbao allemaal al gefigureerd in clips.

Het laatste jaar zijn er steeds meer arrenbie-videoclips te zien waarin niet gebruik wordt gemaakt van bestaande gebouwen, maar waarin art-directors zich zelf hebben ontpopt tot architecten - en goede ook. Vooral de clips van nummers die zijn geproduceerd door de Amerikaan Timbaland, zijn vaak opgenomen in curieuze ruimtes. Timbaland heeft niet alleen gezorgd voor een nieuw geluid in de arrenbie, maar ook voor een nieuw soort clips die zich afspelen in virtuele ruimtes. Zo zingt Missy Misdemeanor Elliot haar versie van ‘I Can't Stand The Rain' in een raadselachtig gewelfde ruimte en voert Aaliyah in ‘Are You That Somebody' haar dans uit in een onheilspellend donkere variant van Gehry's deconstructivisme.

Een van de mooiste voorbeelden van de nieuwe arrenbie-esthetiek komt voor in ‘Get On The Bus' van het meisjeskwartet Destiny's Child. De in witte en grijze jurkjes gehulde vier zingen en dansen in een geheel witte ruimte. Soms duikt de beroemde marshmellowbank van George Nelson op of een witte auto en steeds wordt de uniforme witheid doorbroken door razendsnel gemonteerde ritmisch oplichtende zwart-wit-foto's van begerenswaardige objecten. De clip gaat nergens over, maar is een abstracte compositie die op volmaakte wijze de springerigheid van Timbalands muziek versterkt.

Destiny's Child heeft een website op www.destinyschild.com.

Stuur uw reacties naar: videoclip@nrc.nl

Bovenkant pagina