Sober en integer

Door een onzer redacteuren
ISTANBUL, 19 APRIL. Sober en integer. Dat is de reputatie van Bülent Ecevit, die zich gisteravond al uitriep tot winnaar van de parlementsverkiezingen in Turkije. Veel Turken prijzen Ecevit omdat hij, ondanks alle financiële verlokkingen van het leven van een politicus in Turkije, nog steeds in een eenvoudig appartement woont en rondrijdt in een goedkope Turkse auto. Ecevit is een van de weinige Turkse politici wier naam nooit in verband zijn gebracht met fraude of duistere betrekkingen met de mafia.

Bülent Ecevit werd in 1925 in Istanbul geboren. Zijn vader, een hoogleraar rechten, was lid van het Turkse parlement. De jonge Ecevit studeerde Engelse literatuur aan de universiteit van Ankara en Sanskriet en Bengali aan de universiteit van Londen. In 1950 debuteerde hij als journalist in de pers van de sociaal-democratische CHP, de partij van de vader van de Turkse Republiek, Mustafa Kemal Atatürk. Al snel maakte hij carrière in de partij. In 1966 werd hij algemeen-secretaris, in 1972 politiek leider.

In 1974 werd Ecevit voor de eerste keer premier van Turkije. Als zodanig gaf hij toestemming aan het Turkse leger om het noordelijke deel van Cyprus te bezetten. Volgens critici, met name in Europa, is dit een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Ecevit, maar volgens de publieke opinie in Turkije had hij geen andere optie. Het kolonelsregime in Griekenland was immers van zins om het eiland te annexeren, aldus veel Turken, en Ecevit moest wel stappen ondernemen om de Turkse minderheid te beschermen.

In de jaren zeventig ontpopte Ecevit zich als een charismatische socialist, wiens grote droom het was om de arbeiders in Turkije aan de macht te brengen. Zo zette hij zich als geen ander in om vakbonden beter te organiseren. Toen het leger, dat helemaal niet gecharmeerd was van Ecevits socialisme, in 1980 een militaire staatsgreep pleegde, kreeg Ecevit een verbod opgelegd om aan politiek te doen. Toen dat in 1987 werd opgeheven, zette hij vraagtekens bij zijn socialisme en koerste hij in nationalistische richting. Hij brak met de CHP en richtte met zijn vrouw Rahsan op wie hij, zo zeggen Turken vaak vertederd, al sinds de middelbare school verliefd is de DSP op. Volgens critici leiden Bülent en Rahsan de partij intern met harde hand: iedereen die zich tegen het echtpaar verzet, kan zijn biezen pakken, zo is de kritiek.