In de Tour fietst een voormalig kankerpatiënt in gele trui

Voor het eerst sinds 1991 rijdt in de Tour de France weer een Amerikaan in de gele trui. De voormalige kankerpatiënt Lance Armstrong won zaterdag de proloog. Hij blijft de wereld verbazen.

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW

CHALLANS, 5 JULI. Nog geen twee jaar nadat hij de strijd tegen kanker had gewonnen, hulde Lance Armstrong zich zaterdag in Le Puy du Fou in de gele trui. Vlak voor de Tour de France had de Texaan gezegd dat hij tenminste één rit wilde winnen. Al in de proloog deed hij dat op magistrale wijze, vóór de Zwitser Alex Zülle en de Spanjaard Abraham Olano.

Armstrong was de eerste Amerikaan in de gele trui sinds Greg Lemond in 1991, het jaar waarin Miguel Indurain zijn eerste van vijf opeenvolgende Tours op zijn naam schreef. Zaterdag aanschouwde Indurain in Le Puy du Fou de huldiging, met respect voor Armstrong en mooie herinneringen aan zijn eigen carrière. De Spanjaard won in 1993 op dezelfde plek de proloog van de Tour en hij sloot die Ronde van Frankrijk ook als winnaar af. Armstrong nam in 1996 voorlopig afscheid van de Tour. Op de dag dat Michael Boogerd in beestenweer zijn eerste Touretappe won, stapte de Amerikaan ver voor de aankomst in Aix-les- Bains van zijn fiets. Met een verkoudheid en een opkomende bronchitis hield hij het in de zesde etappe voor gezien. Toen was er geen man overboord. De wereldkampioen van 1993 reed de Tour alleen om na een rustperiode van anderhalve maand zijn ritme terug te vinden. In tegenstelling tot dit jaar achtte hij zich geen kanshebber voor de gele trui. Armstrong hechtte meer belang aan een goede prestatie op de Olympische Spelen, later die maand in Atlanta, en bij de WK in Lugano.

Maar in de straten van Atlanta zou de 'oude' Armstrong op 31 juli 1996 zijn laatste grote wedstrijd rijden. Vlak voor de WK in Lugano, begin oktober in dat jaar, werd teelbalkanker bij hem geconstateerd. Armstrong vocht tegen de ziekte en kwam als winnaar uit de strijd. Eind 1997 werd hij genezen verklaard en een paar maanden later keerde hij terug in het peloton. Zijn wonderbaarlijke wederopstanding als wielrenner begon in de Spaanse etappekoers Ruta del Sol, in februari 1998. Armstrong bleef dat jaar verbazen. Vierde in de Vuelta en tweemaal vierde bij de WK in Valkenburg, zowel in de tijdrit als in de wegwedstrijd. Zaterdag verscheen de kopman van US Postal als een van de favorieten aan de start, na vingeroefeningen in de Dauphiné Libéré en de Route du Sud. Armstrong heeft niet de illusie dat hij het geel tot en met de 25ste juli in zijn bezit kan houden. "Ik laat me niet gek maken, de Tour duurt drie weken." Van de vier keer dat Armstrong in de Tour de France startte, haalde hij slechts één keer Parijs. Twee keer won hij een etappe in de Tour. Zijn laatste, in juli 1995, droeg hij op aan zijn kort daarvoor verongelukte collega en trainingsmaatje, de Italiaan Fabio Casartelli. Zelfs na zaterdag blijft die dag in Limoges de mooiste uit zijn carrière. "Van alle renners verscheen Lance het meest gemotiveerd aan de start", zei assistent-ploegleider Mark Gorski van US Postal gisteren. "Met de bonificatiesprints deze week zal het moeilijk worden om de gele trui nog langer te houden. Natuurlijk willen we in het geel over de Champs Elysées rijden, maar het is bijna onmogelijk om hem van het begin in de Tour tot het einde te houden. Misschien een dag of twee." Met succes verdedigde Armstrong gisteren in de eerste etappe, op Independence Day, z'n gele trui. "Het is een lange weg geweest van Indianapolis, waar ik voor kanker ben behandeld, naar Le Puy du Fou. Ik ben nu een betere renner dan voor mijn ziekte, maar vooral een beter mens." Armstrong is niet meer de rusteloze levensgenieter van voor zijn ziekte, maar een family man. Hij woont in Nice, is sinds een jaar getrouwd en wordt in het najaar vader.

"Lance is sterker dan ooit", zei Gorski gisteren voor de start in Montaigu over de wereldkampioen van 1993. "Je zou bijna vergeten dat hij een verschrikkelijke ziekte heeft overwonnen. En nu is hij weer een van de beste atleten ter wereld. It's amazing." Zelf kon de 27- jarige Amerikaan ook nauwelijks bevatten wat hij zojuist had gepresteerd. Hij omschreef de Tour als de belangrijkste wedstrijd ter wereld en de enige die telt in de Verenigde Staten. "Het is bijna niet te geloven dat ik op dit niveau terug ben. Dat is vooral het werk van de artsen en daar bedank ik hen voor." Meer dan elke andere renner in het Tourpeloton koestert Armstrong zijn gezondheid. Doping? Nee, dank u. Collega's die het bloeddopingmiddel EPO gebruiken, noemt hij roekeloos. Gelijkertijd vindt de comeback kid de aandacht voor doping in de wielersport buiten proporties. De vergelijking met de herrijzenis van Greg Lemond dringt zich steeds meer op. Armstrongs landgenoot won nog twee keer de Tour nadat hij ernstig gewond was geraakt bij een jachtpartij. Een schot hagel kon Lemond niet weerhouden van een succesvolle hervatting van z'n carrière. Armstrong heeft de Tour nog lang niet gewonnen, maar hij is er dichterbij dan ooit.