Boogerd heeft alleen zijn tanden nog

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW
SAINT-NAZAIRE, 6 JULI. Een combinatie van valpartijen, harde wind, hoge snelheden en een slechte onderlinge communicatie bij de wielerploeg van Rabobank beroofde Michael Boogerd gistermiddag van zijn kansen op een podiumplaats in de Tour de France. Het betekende een tweede en dit keer cruciale tegenslag na zijn slechte proloog van zaterdag in Le Puy du Fou, waar hij direct al op ruim een minuut achterstand werd gereden. Gisteren kwam daar nog eens zes minuten bij, waarmee de achterstand op gele-truidrager Jaan Kirsipuu al na drie dagen 7.19 minuut bedraagt, goed voor de 112de plaats. " Mijn Tour is om zeep", stelde Boogerd gisteravond jammerlijk vast nadat hij weer was opgelapt.

Aan het begin van de middag, nog geen uur na het vertrek in Challans, was de kopman van de ploeg van Theo de Rooy betrokken bij een massale valpartij. Heel even was hij zelfs buiten bewustzijn. Enigszins gedemoraliseerd ging hij vandaag van start in de derde etappe, van Nantes naar Laval. Natuurlijk wil de 27-jarige renner nog schitteren in de Alpen, bij voorkeur op Alpe d'Huez, en vanzelfsprekend wil hij Parijs halen, maar van zijn moraal is niet veel meer over. "Mijn pijpie is een beetje leeg."

Een tand door zijn lip zorgde voor veel bloed in het gezicht van Boogerd. Het was alsof hij bokser Mike Tyson was tegengekomen, merkte zijn knecht Marc Lotz op in Saint-Nazaire na een voor de Rabo-ploeg dramatisch verlopen etappe. Behalve een kater hield Boogerd schaafwonden, een zere linkerelleboog, hoofdpijn en een zere linkerknie aan zijn eerste val over. "Ik zat redelijk van voren, maar op de tweede rij vielen ze al." Toen hij bij bewustzijn kwam, vroeg hij ploeggenoot Patrick Jonker of hij al z'n tanden nog had. Het hagelwitte gebit bleek tot z'n opluchting ongeschonden.

Nadat Boogerd was gevallen en van zijn reservefiets was voorzien, slaagde hij er met veel moeite in terug te komen in het peloton. Dat was vlak voordat de renners een dam naar Ile de Noirmoutier opdraaiden. Raborenners die niet onderuit waren gegaan bij de eerste massale valpartij kwakten wel tegen het asfalt op deze verraderlijke Passage du Gois, een vier kilometer lange strook asfalt over de slikken van de Atlantische Oceaan. De enkele meters brede strook was nauwelijks opgedroogd van het water dat er twee keer per etmaal overheen spoelt en zag groen van de algen en het zeewier. De harde wind, schuin van achteren, en de hoge snelheid maakten het voor de renners daar extra gevaarlijk. "Spekglad was het", zei Boogerd. "Het was gewoon gekkenwerk. Het leek verdomme Thialf wel waar ze ons overheen stuurden. Ik wed dat Rintje Ritsma hier een wereldrecord had kunnen schaatsen."

Boogerd en zijn ploegmaat Marc Wauters belandden bij die tweede valpartij in het lage water. De Belg, in de bergen een belangrijke knecht, moest met gekneusde ribben naar het ziekenhuis en had de twijfelachtige eer de eerste uitvaller te zijn in de Tour de France. Vandaag vloog hij terug naar België. " Wauters reed erg goed", zei Boogerd over zijn in de strijd gesneuvelde ploeggenoot. "Zijn Tour is helemaal om zeep en dat is klote." Nadat hij de zee was ingereden, wilde Boogerd weer een andere fiets, maar die werd hem uit vrees voor tijdverlies onthouden.

De valpartij leidde ertoe dat een groep van 72 renners - met gele- truidrager Lance Armstrong en Once-kopman Abraham Olano maar zonder de favorieten Alex Zülle, Ivan Gotti, Christophe Rinero en Boogerd - het tempo opvoerde en een steeds grotere voorsprong nam op de achtervolgers. Maarten den Bakker, de enige van de negen Raborenners die niet viel, maakte met zijn ploeggenoten Erik Dekker en Patrick Jonker ook deel uit van de kopgroep. "Ik dacht lange tijd dat het nog wel stil zou vallen, maar ze bleven maar rijden, vooral de mannen van Once." Den Bakker had niets gemerkt van de valpartij die zich achter hem afspeelde. Pas toen hij in de eerste groep over de streep was gekomen, hoorde hij van de lotgevallen van zijn ploeggenoten. "Dat is de Tour. Ze doen de ogen dicht en dan rijden ze elkaar het water in. Het gaat hard tegen hard." Tourdebutant Lotz reageerde nuchter: "De Tour is vandaag blijkbaar begonnen."

Den Bakker deelde niet de kritiek van Boogerd dat een dergelijke dam nooit onderdeel mag zijn van het Tour-parkoers. Maar die sprak de taal van de ontgoochelde verliezer. Den Bakker, die in de laatste kilometer met een korte ontsnapping nog een poging deed de eer voor Rabobank te redden, had geen enkele moeite met de dam, die bovendien bijzondere tv- beelden opleverde. "Wat hier is gebeurd, hoort bij het fietsen. Verdorie, we gaan verder hoor. Hopelijk kan Michael in de bergen nog voor een stunt zorgen."

Evenals Den Bakker hoefden Dekker en Jonker zich van Boogerd noch ploegleider De Rooy te laten terugzakken voor een poging Boogerd terug te brengen naar de kopgroep. Ze namen daartoe ook niet zelf het initiatief. "Ze hadden misschien moeten wachten", gaf De Rooy na afloop toe. De reusachtige kopgroep kwam in Saint-Nazaire dankzij een moordend tempo ruim zes minuten eerder over de finish dan de groep-Boogerd. "We hebben geprobeerd terug te komen, maar ik was niet lekker van de eerste valpartij", zei Boogerd. "Alsof ik een klap in m'n gezicht had gehad."

Dekker is met zijn achttiende plaats in het klassement de beste Nederlander, op 43 seconden van de nieuwe gele-truidrager Jaan Kirsipuu. Maar Patrick Jonker, met 46 seconden achter de Est op de twintigste plaats en redelijk sterk in de bergen, is nu de troef van de Raboploeg. "Hij moet maar een beetje in de buurt van de favorieten blijven", zei De Rooy.

"Zo word je toch behoorlijk ontnuchterd", sprak oud-renner Hennie Kuiper, die in de Tour gasten van de Rabobank onderhoudt. "Dat het nu uitgerekend in de Tour voor Boogerd tegen moet zitten, dat is wel erg zuur. Met de Tour valt niet te lachen, dat kan ik je wel vertellen. Maar vergeet niet dat gebeurtenissen zoals die van vandaag de Tour zo heroïsch maken."

Voor Boogerd, die vanmiddag met verband om een schouder, elleboog en knie van start ging, is 5 juli niet langer een dag om met louter plezier aan terug te denken. In 1996 won hij op die dag in Aix-les- Bains zijn eerste Touretappe, aan 5 juli 1999 zal hij altijd terug moeten denken als de dag waarop hij aan de Atlantische kust de Tour de France verloor.

In de sprint in Saint-Nazaire boekte de Belg Tom Steels gisteren zijn 49ste overwinning als profrenner. Hij versloeg op de streep de Est Jaan Kirsipuu en de Italiaan Mario Cipollini. Kirsipuu nam dankzij de drie bonificatiesprints in de tweede etappe de gele trui over van Lance Armstrong. De Amerikaan kijkt tegen een achterstand van veertien seconden aan. "Drie dagen geleden, toen de Tour begon, durfde ik daar niet eens aan te denken", zei Kirsipuu, de gevierde sprinter uit de Casino-ploeg die volgende week dertig wordt. Met de Kazachstaan Alexander Vinokourov - in het algemeen klassement achtste op 35 seconden van ploeggenoot Kirsipuu - beschikt Casino ook over een renner die kandidaat is voor de eindzege.