E-mail uit San Francisco

Op zaterdag pakken de vrienden, ooit jaargenoten, fietskoeriertassen vol met waterflessen, powerbars en sweaters. De mountainbikes, waar de etage die ze met zijn vieren bewonen - een enorme, industriële loods, met metalen pijpen aan het plafond en een houten vloer waar we ijshockey op spelen - vol mee staat, gaan de lift in en even later rijden we langs het water, over de Embarcadero, naar de Golden Gate Bridge. We rijden over de brug, met uitzicht op Alcatraz en de bergen aan de overkant die uit het water oprijzen als gigantische groene ijsschotsen, een nationaal park waar we doorheen fietsen op weg naar Tiburon, een schiereiland vol onvoorstelbaar duur onroerend goed met een kustplaatsje, een tocht van 15 kilometer langs de baai, langs het mooie Sausalito, over bergen en viaducten. Het eindpunt blijkt een café met tapbier, popcorn, baseball en een uitgestrekt, bomvol terras met een wachtlijst van drie kwartier voor zitplaatsen. We gaan een paar deuren verder, naar een restaurant waar we voor honderdtwintig gulden per persoon de zadelpijn wegdrinken met margerita's en in de ondergaande zon de tafel tweemaal laten volzetten met Mexicaanse haute cuisine.

Gelukkig gaat er een boot terug, en gelukkig is de opstapplaats recht naast ons terras.

De boot naar San Francisco staat van boeg tot boeg vol met mountain bikes. De honderden passagiers dragen allemaal een wit t-shirt en shorts. De bar is een grote beer-outlet. Iedereen heeft een fles in zijn hand. Er wordt geschreeuwd, gezongen en geschaterd. Iedereen is dronken.

>>> Lees verder

NRC Webpagina's
4 MEI 1998

Bovenkant pagina