Hoofdredactioneel commentaar
Paarse zonneschijn
DERDE DINSDAG wordt ook
inhoudelijk eentonig. De boodschap die de regering vandaag in de
Troonrede en de Miljoenennota uitdraagt, wijkt nauwelijks af van
voorgaande jaren: het gaat goed en het blijft goed gaan. De diverse
kerngegevens voor het jaar 2001 zien er allemaal even prachtig uit.
Voor het eerst sinds 1949 wordt er weer een begroting gepresenteerd die een
overschot te zien geeft, voor het zesde achtereenvolgende jaar zal de
economie met meer dan drie procent groeien, de schuldquote daalt ruim
onder de Europese norm, de werkloosheid neemt verder af, de
werkgelegenheid groeit en de koopkracht zal als gevolg van het nieuwe
belastingstelsel voor de meeste mensen explosief toenemen.
De paarse coalitie kan terecht tevreden zijn. Als het gaat om de macro-
economische indicatoren neemt Nederland binnen Europa een sterke positie
in. Dat geldt in het bijzonder de werkgelegenheid, wat behalve een
economische ook een maatschappelijke factor is. Volgens de vandaag
gepresenteerde stukken zullen volgend jaar 550.000 mensen meer een baan
hebben dan bij de start van het tweede kabinet-Kok in de zomer van 1998.
De afgelopen jaren nam de werkgelegenheid in Nederland meer dan tweemaal
zoveel toe als het gemiddelde van de Europese Unie. Het gevolg is dat
Nederland thans een van de landen met de laagste werkloosheid binnen
Europa is. Overigens zeggen deze absolute getallen ook weer niet alles.
In volledige arbeidsjaren uitgedrukt, zit Nederland wat
participatiegraad betreft (het aantal werkenden ten opzichte van het
aantal inactieven onder de 65 jaar) nog onder het Europees gemiddelde.
De oudere werknemer blijft een zeldzaam verschijnsel en als het gaat om
het aantal arbeidsongeschikten neemt Nederland in Europees verband ook
volgend jaar weer een negatieve uitzonderingspositie in.
Dat de buitengewoon voorspoedige economische groei eveneens zijn
negatieve kanten heeft, laten de 'milieucijfers' zien. Nederland, dit
najaar nota bene gastland voor de internationale klimaatconferentie,
loopt ten opzichte van Europa als geheel ver achter bij het nakomen van
de in Kyoto aangegane verplichtingen om de uitstoot van broeikassen
tegen te gaan. Het eufemisme 'beleidstekort' dat in de Miljoenennota ten
aanzien van dit punt wordt gehanteerd, kan niet verhullen dat Nederland
ingrijpende maatregelen moet nemen om die achterstand weg te werken.
DE VOORNEMENS voor het komend jaar die de regering vandaag heeft
gepresenteerd bieden, conform de gegroeide praktijk, geen verrassingen
meer. Reeds aan het begin van de zomer was duidelijk dat alle drie de
coalitiepartners als gevolg van de financiële overvloed hun wensen
beloond zouden zien. En zodoende laat de begroting voor 2001
lastenverlichting, uitgavenverhoging en aflossing van de staatsschuld
zien. Paarser kan het niet.
De doelstellingen van het pas twee jaar oude regeerakkoord zijn
ruimschoots gehaald. Om die reden zou het interessant zijn te weten hoe
de paarse combine de resterende twee jaar verder denkt te regeren.
Temeer omdat de overvloed ook zijn schaduwzijden kent. Allereerst zijn
de gevaren van een oververhitting van de economie met alle kwalijke
gevolgen van dien reëel aanwezig. Waar de inflatie gemiddeld in de
rest van Europa terugloopt, neemt deze in Nederland fors toe. In de
stukken komt de regering niet verder dan de mededeling dat waakzaamheid
geboden is. Daarnaast wordt het verschil tussen erkende
probleemterreinen zoals het onderwijs en de zorg en 'de rest' van
Nederland schrijnender naarmate de welvaart toeneemt. Langzamerhand kent
iedereen wel iemand in zijn omgeving die te maken heeft met een
wachtlijst of een lerarentekort. Voorts blijft mainport Nederland
worstelen met zijn infrastructuur. De publieke gevoeligheid van al deze
thema's is groot. Maar afgezien van het doneren van enkele miljarden
voor de knelsectoren, schiet het kabinet danig tekort bij het tonen van
een structurele en inventieve aanpak van deze problemen. Halverwege de
rit is de paarse beleidsmachinerie stilgevallen. Alsof er sprake is van
geheel nieuwe vraagstukken stelt de Miljoenennota dat voor het
"verantwoord bepalen van een beleidslijn een gedegen voorbereiding nodig
is". Daarom zal het kabinet "nadere verkenningen voor onder meer de
zorg, het onderwijs en de infrastructuur in ruime zin opstellen". Niet
eerder was er zo veel geld en zo weinig beleid. Daardoor dreigt het
gevaar van bodemloze putten.
VOLGENS DE wetmatigheid van de Haagse politieke kalen der heeft het
kabinet-Kok met de begroting voor 2001 de begroting voor het oogstjaar
ingediend. Geoogst wordt er zeker met de prachtige statistieken en ook
nog een belastingverlaging van ruim zes miljard gulden. En het einde is
nog niet in zicht. Als de conjunctuur zich maar conform de
voorspellingen in opwaartse richting blijft bewegen. Daar draait het
allemaal om. De weinig inspirerende Troonrede van vandaag heeft het nog
eens bewezen. Voor de glans moet paars het niet van zichzelf hebben,
maar van de economische zonneschijn die van buiten komt.