Totemaanbidders. Foto: Bruno Randolf.

41
De eerste dag in de woestijn ben je beroerd, de tweede nog erger: hoofdpijn, misselijk, uitgedroogd. Na drie kurkdroge dagen en slapeloze nachten heeft je lichaam de boodschap door. You fucking adjust.
De dag na de burn is de woestijn een horizonloze chill out zone. Black Rock City vervaagt al in de wind. In Larry's kamp zit de organisatie te drinken met de brandweer. Ze komen volgend jaar terug, maar dan als deelnemer.
De straatpunks van Pedal Camp aan de overkant van de stoffige hoofdstraat liggen onder het golfplaatdak eten en drank. Ze blijven een week, om het terrein schoon te maken. ,,Doen we elk jaar,'' zegt een achttienjarige jongen. ,,Het kan ons niet schelen. We hebben van iedereen overgebleven eten, drank en dope gekregen voordat ze weggingen. Vanavond koken we een zesgangendiner. What ever.''
De voorraadpost van de organisatie staat ook vol weggegeven zakken, blikken en dozen eten. We zoeken groenten uit voor Cody die pizza's wil bakken die we vanavond met de hele CYBERBUSS kado doen op de huwelijksreceptie van Reverend John, Black Rock City radiodominee. Terug in CYBERBUSS CAMP eten we met z'n allen aan de grote tafel in Cody's bar bagels, muffins, blue cornchips.
Ik zak onderuit en grijns als ik denk aan de corporate creditcard in mijn zak en de anarchistische energie op de playa.

Poort van botten die in de woestijn zijn gevonden.

De leegte van de woestijn waarin de virtuele stad nu al oplost spiegelt de zen-achtige geest van de bonte stam om de Man

Ik voel me in een toekomstige wereld , waar je om de ontoereikendheid van logica of emoties niet huilt maar lacht .
Ik denk aan de speelse stoet op weg door de woestijn, terug naar huis en werk, te oud voor dogma's, te jong voor hypotheken, eigenwijs en veerkrachtig. Ik wieg mijn hoofd op de virtuele funk van de playa.
We verdragen ongerijmdheden.
Terwijl de wereld eenvormiger wordt gaan wij meer onze eigen gang. De greep van marketing en staat wordt groter, maar je ontkomt er makkelijker aan. Grote haaien slokken kleine op, maar als dj, vormgever, videomaker of webdesigner werk je samen met vrienden. Geeks in San Francisco regelen hun opruiende mindfuck in de woestijn tijdens hun werk achter de computerschermen van goedbetalende multinationals. In Amsterdam vallen de bladeren van de bomen, en terwijl vrienden praten over een Europees zusterfestival strijk ik over de badge van Big Rig Industries en drukt de Perscombinatie de woorden
EAT
FUCK
KILL