Bike Camp.
26
Bij zonsopgang loop ik door de bewegingloze stad naar de rand van de playa.
Vanuit Pedal Camp klinkt Public Enemy
WELCOME TO THE TERRORDOME
Ik loop tussen de meters roestige wielen, zagen, stangen,
fietskettingen, gasflessen en metaalresten naar het golfplaten afdak
HEAVY PEDAL: NO BRAKES
waar de Pedal Camp punks fietsen uit elkaar halen
bier drinken
en de onderdelen weer aan elkaar lassen.
De fietsen liggen verspreid over het zand als metalen zwervers in het bleekroze ochtendlicht,
sommige twee of drie verdiepingen hoog, met tweeling- of steltzadels, en ik vind er een die rijdt.
Als je iets van een eh, onderpand hebt is dat echt cool,
zegt een meisje met een grote tattoo.
Ik trek mijn trui uit en sta in een paarse onderjurk in de rozewitte ochtend.
Het meisje zegt
whatever.
Ik trek hem uit en doe de trui weer aan.
Ik rijd Pedal Camp uit, de woestijn in.
De grond is gebarsten in brokken die knisperen onder de banden. Ik rijd de leegte in.
De weke zon verwarmt mijn gezicht.
Na een tijdje stap ik af
blote voeten op de gecraqueleerde zoutbedding
van de playa, een prehistorische meerbodem, en ik merk hoe mijn voeten door de zoute korst zakken,
een malse kleilaag in.
Ik begin te rennen, voeten
plodploddend
door de modder, naar een glinsterend meer aan de horizon.
Een tijd ren ik zo hard ik kan, een golvend spoor trekkend door het niets
Dan loop ik langzamer
trek mijn kleren uit
en sta stil in de kille woestijnlucht
het gespiegelde water nog even ver weg
alleen in de leegte
stilte
de rijzende zon op mijn buik, benen en borst.
27
In Pedal Camp leg ik de fiets terug en trekt het meisje de paarse onderjurk weeruit.
28
Dit jaar trekken er voor het eerst cameraploegen van CNN en NBC over de playa.
De media-receptie in Black Rock Gazette Camp is een
drukke bijeenkomst met zijn eigen stamtekens: pennen,
aftershave, horloges. Cameramensen van CNN en journalistes
in poloshirts staan groene glazen absint te drinken met plastic perskaarten om hun nek:
DEZE PAS GEEFT RECHT OP NIETS IN HET BIJZONDER
Gemaskerde rebellen beschieten de pers met waterpistolen. Een man met een baard schildert een glinsterende regenboog in mijn decolleté met paars en roze terwijl een vrouw die Rainbow heet zijn palet ophoudt en glimlacht.
29
De hoogopgeleide twintigers en dertigers, marketingstatistieken
vanaf hun geboorte, vertrouwen de media voor geen cent.
Ze vinden dat de pers aapjes komt kijken, op zoek naar
sensatie-verhalen in opdracht van de adverteerders.
>>>>>>> Ga verder
|