Stadsgevoel

Op een voyeuristische manier een leven observeren, maar vrijgesproken van schuldgevoel doordat de plaatjes, notities, foto's waar je in neust gevonden dingen zijn, anoniem. Daar hangt ook een zekere vrijblijvendheid aan. Op het ruitjespapier krabbels over het weer buiten en de titels van te lezen boeken. Misschien dat een vergeten boek van Faulkner of Auden weer een schakel bevat naar een ander onderdeel van deze 'gevonden' agenda. Zo onstaat langzaamaan een vertrouwd beeld van een onbekend stadsleven.

(tip: Marie-Jose Klaver)