Achter de tralies
HET BEGON MET EEN confrontatie,
het eindigde dit week einde met zijn arrestatie in Belgrado: de cirkel
van het politieke leven van Milosevic is gesloten. Als afgezant van de
Joegoslavische regering naar Kosovo, waar de Servische minderheid zich
beklaagde over de Albanese meerderheid in de communistische partij en
het provinciale bestuur, maakte Milosevic in 1987 van de gelegenheid
gebruik om, in strijd met zijn opdracht, de toegestroomde Serviërs
zijn nationalistische kleuren te tonen: "Niemand zal u ooit meer slaan".
Vanaf dat ogenblik was de loopbaan van deze nauwelijks bekende bankier
en partijfunctionaris niet meer te stuiten. Achtereenvolgens verwierf
hij het presidentschap van Servië en van Joegoslavië. Met dien
verstande, dat de oorspronkelijke federatie toen al was teruggebracht
tot een Servische rompstaat waarbinnen het Albanese en Montenegrijnse
nationalisme verdere afbraak beloofden. In plaats van de Servische droom
van Groot-Servië te verwezenlijken, liet Milosevic een verloederde
en straatarme ministaat achter.
Meer dan een etmaal lang dreigde de aanhouding van het voormalige
staatshoofd in een bloedige tragedie te eindigen. Zwaarbewapende
getrouwen namen een agressieve houding aan tegenover het arrestatieteam
en Milosevic dreigde zichzelf, zijn vrouw en zijn dochter van het leven
te beroven. Een bloedbad zou tot verdergaande geweldsuitbarstingen
hebben kunnen leiden. Maar het besef dat zelfs zijn partij zich van hem
afwendde, heeft de man ten slotte tot inkeer gebracht. Milosevic zal
terechtstaan wegens corruptie en machtsmisbruik. In feite zal hem de
ondergang van land en volk worden verweten.
HET HEEFT IETS van een anticlimax nu de onruststoker achter de
tralies zit die een tiental jaren lang niet alleen zijn land hielp
vernietigen, maar heel Europa en, in wijder verband, heel het Westen tot
ontreddering bracht met een reeks van geweldsexplosies tegen wat
historisch en staatkundig zijn eigen volk was. In wezen greep het
nationalisme van Milosevic terug op een middeleeuwse legende die niets
van doen had met het moderne Joegoslavië. Dat uitgerekend een
doorgewinterde communist als hij zich van deze waan bediende,
onderstreepte het opportunisme waarmee hij zijn doelen nastreefde. Het
geweld dat hij en zijn aanhang aanwendden, kostte honderdduizenden het
leven en verjoeg nog eens honderdduizenden van de grond van hun
voorouders. Vanaf 1995 trof dat lot ook de Serviërs zelf, een feit
dat zeker heeft bijgedragen tot zijn ondergang.
De arrestatie van Milosevic is tot stand gekomen onder zware
internationale, vooral Amerikaanse, druk. Het dreigement dat hulp aan
het zwaar verarmde land zou worden stopgezet, heeft de doorslag gegeven.
De vervolging van Milosevic had voor de regering in Belgrado niet de
hoogste prioriteit, zo kort na haar verkiezingsoverwinning en gezien de
gevaarlijke restanten van het voormalige regime in de
staatsinstellingen. De spanningen waarmee de aanhouding gepaard ging,
tonen aan dat de regering reden had om bezorgd te zijn. Maar het
resultaat maakt het mogelijk nu werkelijk schoon schip te maken en af te
rekenen met een zwarte episode uit de aan geweld toch al rijke
geschiedenis van de Balkan.
MILOSEVIc WACHT ook nog het internationale tribunaal voor
Joegoslavië in Den Haag. Hij staat daar geboekt als verdacht van
misdaden tegen de menselijkheid in Kosovo en wegens het Joegoslavische
en Servische optreden in Kroatië en Bosnië. Een scenario
waarbij Milosevic achtereenvol gens terecht zal staan in Belgrado en in
Den Haag behoort tot de serieuze mogelijkheden. Anders dan in
Joegoslavische kringen wordt gedacht, bestaat er geen probleem rondom
uitlevering. Een enkele reis Den Haag is geen uitlevering. Het hof
vertegenwoordigt geen land, maar is ingesteld door de VN-
Veiligheidsraad. Belgrado moet als lid van de volke renorganisatie
gewoon zijn verplichtingen nakomen.