Hein Baderstraat 1

De familie Koning

Door onze redacteur BAS BLOKKER

Ton is net geweest voor zijn tweede schaaltje appelflappen. En nou zit Dikke Piet er al weer. Piet van Eeden, die nu verzekeringsagent is, en die mevrouw Koning nog kent van toen hij veertien was en slagersjongen in Noordwijk, en zij daar zong. Nou ja, eigenlijk kennen ze elkaar pas weer van daarna. Toen Piet in de kleding op afbetaling zat. Hij zag een fotootje van Greetje Koning bij haar schoonmoeder staan en zei: die ken ik. En hij dacht meteen, daar zit een nieuwe klant. Want: ,,Ik kan gerust zeggen, ik ben een goede verkoper.'' Op een bloedhete dag, in Haarlem, in de Van 't Hoffstraat ging Piet langs met wollen dekens. En hij verkocht ze ook.

Ja, Pietje kan praten, zegt meneer Koning.

Pietje kan je de oren van je hoofd praten, zegt mevrouw Koning. Want hij kwam diezelfde week nog bij haar met zijn wollen dekens. Voor een knaak in de week. Joh ik moet geen wollen dekens, zei mevrouw Koning. Maar hij bleef maar mekkeren he, net zolang tot ze zei: Goed, geef me d'r maar één. Maar meer dan een knaak per week krijg je niet van me. We hadden al genoeg te betalen, zegt meneer Koning. ,,Jaap'', zegt Piet, ,,vroeger moest jij het alleen verdienen, tegenwoordig werken ze samen.''

Hij heeft aan ons toch goed verkocht, zegt mevrouw Koning tegen haar man. Voor duizenden guldens, zegt hij. Jassen voor de jongens, vloerbedekking. ,,Jezus'', zegt Piet, ,,die vloerbedekking''. Je zus, zegt mevrouw Koning. Maar de vloerbedekking dus, die had ze in januari besteld, omdat haar zoon Ton in mei zou worden aangenomen in de kerk. En in mei zat mevrouw Koning nog met een kale vloer. Piet belt de zaak en zegt: dit is een goede klant, dat kleed moet er komen. Toen is hij zelf naar de fabriek in Oss gereden om het op te halen. Een rood tapijt was het, en er zat plastic omheen, het leek wel een condoom toen Piet de straat in reed.

Ja, zeggen ze, het was gezellig. Maar het komt nooit meer terug.

Ron Brandsteder zit op de achtergrond geluidloos te lachen naar Henny Huisman en naar Fabiënne. En Piet gaat maar weer eens naar huis. Met een laatste bakje appelflappen.

31 december 1999, 23.05 uur

Lees ook: