|
|
Zaterdag 3 maart in M, het magazine van NRC Handelsblad:
De lokroep van het DNA Ze hebben broodtrommeltjes en foto¹s van dierbaren op hun bureau. Ze drinken hun ochtendkofÞe graag stipt om elf uur en vragen tegen vieren: ,,Soepie?'' Het zijn ambtenaren. Ze lijken saai. Maar de één gaat twee keer per week naar karateles. De ander peinst in het weekend over psychopaten. En hun jaarlijkse personeelsuitje ging naar de gravendienst van de landmacht, om te zien hoe ze daar lijken uit de oorlog opgraven: ,,Dat is toch leuk?'' Een paar van hen zijn oproepbaar zodra ergens in het land een kind verdwijnt. Wordt het dood teruggevonden, dan pakken ze hun 'uitrukset' vol wattenstaafjes, rubber handschoenen, plastic zakjes en stickers met barcodes en gaan ze er onmiddellijk naartoe. Altijd dobberen ze ergens in hun gedachten, 'de meisjes'. Zo worden ze hier door iedereen genoemd, Marianne, Yasmina, Nienke, Sybine. Ze zijn nabij als familie. Hun afdelingshoofd vindt dat zijn mensen eigenlijk een professionele hulpverlener verdienen. Zelf zeggen ze zonder een spoor van ironie: ,,Wij willen het kwaad bestrijden.'' Ze zijn de dna-specialisten van justitie. Zaterdag in M de rest van 'De lokroep van het DNA'
En verder in M: Coke is de motor van deze oorlog
'Jullie hebben dus een kinderwens?' De grens
|
NRC Webpagina's 27 februari 2001
Wat is M?
|
Bovenkant pagina |
|