Dossier Kinderporno

Nieuws

Bestrijding

Wetgeving

Zandvoortse zaak

Internet

Kunst

Links

door Pieter Kottman
Een collega van mij volgde onlangs een cursus internetten. Een bron van zorg van de cursisten bleek de mogelijkheid ongewild pornografisch materiaal binnen te halen, om vervolgens 'betrapt' en wie weet de laan uitgestuurd te worden. En stel je eens voor dat het kinderporno zou betreffen! Dat is niet denkbeeldig. Eén enkel bezoek aan een nieuwsgroep kan voldoende zijn om zonder dat je het weet strafbare beelden op je harde schijf te zetten. De cursusleider kon zijn leerlingen gerust stellen, maar zijn argumenten was de collega vergeten.

Ik moest denken aan zijn verhaal door het bericht dat een meerderheid van de Tweede Kamer van mening is dat het bezit van eén enkele afbeelding die als kinderporno kan worden aangemerkt, strafbaar moet worden. Voorheen was alleen 'het in voorraad hebben' een misdrijf. Nu wil de Kamer de wet aangepast zien aan een arrest, waarin de Hoge Raad enkele maanden geleden stelde dat er geen verschil is tussen een voorraad en een enkele afbeelding.

De vraag blijft wat kinderporno dan precies is, maar toen ik het bericht las, besefte ik rijp te zijn voor het gevang. Niet alleen omdat zich mogelijkerwijs per ongeluk strafbare afbeeldingen op mijn harde schijf bevinden, maar vooral omdat ik zulke plaatjes thuis gewoon aan de wand heb hangen. En in de boekenkast heb staan. Willens en wetens dus.

In de zitkamer hangen twee zeefdrukken van Marlène Dumas van blote baby's met gespreide beentjes, in de eetkamer drie foto-collages van Joop Schafthuizen, onlangs nog aangegeven wegens de vervaardiging van vermeende kinderporno. Misschien kan ik nog als excuus aanvoeren, dat ze een genereus geschenk van de maker zijn. Maar de geestige collages van Willem van der Molen in mijn werkkamer zijn dat niet en de foto van baron Von Gloeden in de gang evenmin. Van de laatste heb ik het mogelijk strafbare werk overigens 'in voorraad': in de talloze fotoboeken die zich in mijn boekenkast bevinden, komen zijn foto's voor, ik zou niet weten hoe vaak.

Maar ook zonder Von Gloeden bevat die boekenkast voldoende corpora delicti om me levenslang te bezorgen. In zo ongeveer alle catalogi van Robert Mapplethorpe is de foto Rosie uit 1976 opgenomen - van een klein grietje dat met haar jurkje omhoog op een stenen bank zit. In Amerika is de foto meer dan eens uit een tentoonstelling verwijderd. Ergens moet ik zelfs nog een curieus fotoboekje hebben (van de NVSH?), uit begin jaren zeventig, waarin een zeer jong meisje en een nauwelijks ouder jongetje alle seksuele standjes innemen die je maar bedenken kunt. Dat was toen hip.

Bij een huiszoeking, besef ik met schrik, kan ik het schudden. En ik niet alleen: het geldt voor iedereen die maar enigszins geïnteresseerd is in kunst, boeken over kunst bezit of kunst verzamelt. Ik ken er genoeg die dat doen. Ze kunnen gerust zijn, ze erbij lappen zal ik niet. Maar het minste dat ik verwacht als ik in de cel beland, is een cake met een vijl erin.

Terug naar het overzicht