| Hans Steketee | Zeemanseiland Ouessant |
Villa des Tempêtes is een
ruïne. Van het granieten huisje staan alleen de muren nog. Een villa
is het nooit geweest, hier stond van 1885 tot 1900 een reusachtige
elektromechanische misthoorn. Maar het ding is verroest en zijn taak is
overgenomen door de dubbele hoorns van de Créac'h, een kilometer
verderop. Hier, tussen tussen de voorwereldlijke keien aan het Pointe de
Pern kost het geen moeite te geloven in de oude sprookjes over
zeemeerminnen en -mannen die mooie eilandbewoners meenamen naar hun
onderzeese paleizen. De Bag-ar-Noz, het dodenschip dat volgens de
Keltische overlevering de zielen naar een eiland-aan-gene-zijde
vervoerde, kan hier elk ogenblik aanmeren.
Het wordt donker en het begint
onvermijdelijk opnieuw te misten. Het licht van de Créac'h is
ontstoken; elke tien seconden zwiepen er twee wieken van licht over. En
elke twee minuten klinkt twee keer twee tellen de misthoorn, droevig en
dwingend tegelijk. Hier ben ik, blijf uit mijn buurt.
(Foto's: François Guichard/MLNR en Hans Steketee)
