AMSTERDAM, 8 AUG. De Gigantjes treden op langs de Amstel. Twee mannen bewegen hun heupen. ,,Ben je homo?'' ,,Nee, sorry.'' ,,O, geeft niet hoor. Wel jammer.'' Een meisje loopt langs en heeft aanspraak van een ander meisje. Helaas, ze is hetero. ,,Gisteren had ik mijn tuinbroek aan, toen had ik drie keer zoveel sjans.''

Amsterdammers en dagjesmensen mengden zich de afgelopen week tussen de deelnemers van de Gay Games. Een geïntegreerd feest, maar de homo's waren één keer duidelijk in de meerderheid.

Vooral buitenlandse homo's en lesbiennes voelden zich vrijer dan ooit. Ze konden hand in hand over straat lopen, zoenen bij een concert of openlijk 'cruisen'. Het gevoel een keer in de meerderheid te zijn deed hun goed, en dat staken ze niet onder stoelen of banken. Als dat gevoel van vrijheid en acceptatie een van de doelen was, dan is dat geslaagd. H. Krol, hoofdredacteur van de Gay Krant, uitte vooraf kritiek, maar nu erkent hij: ,,Het was een te gekke week. Echt geweldig.''

Een leuk feest dus, maar wel een beetje duur. Vijf miljoen gulden bedraagt het verlies naar schatting. De gemeente zal ervoor opdraaien, omdat er, toen de tekorten vlak voor het begin bekend werden, direct een bankgarantie werd afgegeven. Geld op tafel, blamage voorkomen, eerst maar eens al die bezoekers tevreden de stad uit, dan zien we straks wel weer verder. ,,Het was al die miljoenen wel waard'', zegt burgemeester Patijn.

Een week lang was hij de burgemeester aller homo's. Overal waar hij kwam werd hij hartstochtelijk toegejuicht. Volgens hem niet omdat de gemeente zo ruimhartig in het financiële gat was gesprongen, maar omdat de stad zo gastvrij was. Patijn: ,,De buitenlandse deelnemers maken zich niet druk over de financiën. Weet je wat ze leuk vinden? Dat er vlaggetjes aan de trams hangen. Dat er feesten op de Dam zijn. Dat het gemeentehuis is omgetoverd tot het Friendship Village.''

Of de ontslagen directeur Marc Janssens en bestuursleden van Stichting Gay Games persoonlijk aansprakelijk gesteld zullen worden, is nog onduidelijk.

Patijn: ,,Aan het slot van de rit rekenen we wel af. Maandag gaan we direct om de tafel zitten.'' Er is een precedent: na de Wereldruiterspelen van 1994 betaalden drie bestuursleden uit eigen zak enkele tonnen aan schuldeisers.

Wat er mis ging bij de organisatie van de Gay Games is wel duidelijk: de inkomsten zijn veel te positief ingeschat en de organisatie liet het geld al te ruim rollen. Maar de verantwoordelijkheid voor het debacle wordt afgeschoven. Het bestuur zegt: ,,Voormalig directeur Marc Janssens heeft contracten afgesloten zonder die in de boekhouding op te nemen.'' En oud-bestuursleden zeggen: het bestuur was gewaarschuwd voor Janssens en heeft zitten slapen. Burgemeester Patijn: ,,Accountant KPMG keurde de begroting goed, dan kunnen wij toch niet zeggen dat het niet deugt.'' En Marc Janssens zegt niets.

KPMG ging drie weken voor de start van de spelen nog uit van een positief saldo van vier ton. E. Vaassen, hoogleraar bij de vakgroep accountancy van de Universiteit van Amsterdam, zegt de indruk te hebben dat het accountantskantoor zich heeft laten meeslepen door het enthousiasme van de organisatoren. Vaassen: ,,Die dachten allemaal dat het wel goed zou komen. Dan ontstaat er een soort groupthink dat het hoe dan ook een succes gaat worden. KPMG was er waarschijnlijk te nauw bij betrokken.''

Directeur S. de Haan van Gay Business Amsterdam, die jaarlijks de Gay Parade organiseert, vindt het ,,schandelijk'' dat de gemeenschap voor het miljoenenverlies moet opdraaien. De directeur en de bestuursleden hebben volgens hem de homowereld een slechte dienst bewezen. ,,Het bevestigt het vooroordeel dat homo's wel leuke mensen zijn, maar niet kunnen organiseren en geen zaken kunnen doen. Dat is natuurlijk onzin.''

Amsterdam was de locatie bij uitstek voor de Gay Games, vond Patijn. En dat vonden de deelnemers ook. De stad had er precies de goede omvang voor. Bij de vorige edities in New York en Vancouver verdronken de deelnemers tussen de miljoenen inwoners en toeristen. In Amsterdam bepaalden de 15.000 deelnemers en het grote aantal bezoekers een week lang de sfeer in de stad.

De politie, de VVV en de Vereniging Amsterdam City (de winkeliers uit de binnenstad) zijn meer dan tevreden. Een woordvoerder van de politie: ,,Laat het voor ons altijd Gay Games zijn.'' De VVV-woordvoerder: ,,Geen wanklank gehoord, niet van andere toeristen, niet van Gay Games-gasten. Het was heel druk.'' Amsterdam City-voorzitter W. van der Kolk: ,,Een rustig, beschaafd en gezellig feest.''

Wel vindt Van der Kolk dat de organisatoren van dergelijke grote evenementen beter begeleid moeten worden door bijvoorbeeld de gemeente, de Kamer van Koophandel en zijn vereniging. Patijn wil echter niet met de gemeente dichter op een organisatie zitten, ook al is het imago van Amsterdam in het geding. ,,Wij zijn geen evenementenorganisator. Als het dan mis zou gaan, krijgen wij alle zwarte pieten toegeschoven.'' Van der Kolk: ,,Wil Patijn afstand houden? Nou, dat kostte ze dan wel vijf miljoen gulden.''

De organisatoren van de Gay Games hadden in alles grote pretenties, met hun uitgaven én met hun uitspraken. ,,De Gay Games zijn groter dan de Olympische Spelen'', werd vooraf geroepen omdat er meer mensen mee zouden doen. Dat klopte, maar een vergelijking met de Olympische Spelen gaat in alle opzichten mank, zeker wat betreft het sporten. Bij het badminton moesten de deelnemers gezellig bij elkaar scheidsrechteren. Bij het basketbal was het niveauverschil zo groot dat er geregeld uitslagen als 78-8 (Chicago Women's-Dunking Dykes) op het scorebord kwamen. En er waren zoveel categorieën ingesteld dat bijna iedereen wel met een gouden, zilveren of bronzen medaille naar huis gaat. Bij het karate werd er gestreden in de categorie 'vrouwen, beginners, tussen de 40 en 44 jaar'. Daar deden dan zes vrouwen aan mee, maar de winnares vloog wel hevig geëmotioneerd in de armen van haar vriendin en de hele tribune joelde en klapte. Een gouden medaille gewonnen, fantastisch!