Dossier Ramp Enschede

Nieuws

Logboek

Onderzoek

Feiten

Slachtoffers

S.E. Fireworks

Vuurwerk en veiligheid

ENSCHEDE, 22 MEI. Servet Tuluk is druk, druk, druk. Vrijdag kreeg hij een woning toegewezen gekregen aan de Marconistraat - en hij is er zeer over te spreken. "Een mooi huis", zegt hij, daar kan hij wel iets mee.

"Ik denk dat we hier de komende jaren wel kunnen blijven wonen." Tuluk, zijn vrouw Ümmü, zijn dochters Ülkü (16) en Gül (12) en zoon Mehmet (4) zullen het de komende dagen vooral druk hebben met de inrichting van het huis. Want Tuluk heeft het al eerder gezegd: het bestaan als dakloze maakt hem onrustig. Nog altijd slaapt hij slecht, denkt hij veel aan de ramp. Vooral nu hij de afgelopen dagen zijn oude huis aan de Nieuwluststraat heeft gezien. Correctie: wat er van zijn oude huis over is. Een bouwval namelijk. "Het is helemaal plat. Er is niets van over. We zijn alles kwijt. Alle persoonlijke bezittingen; brieven, foto's, alles."

Daarom ook wil Tuluk zo snel mogelijk opnieuw beginnen. Hij kwam 26 jaar geleden als elfjarig jochie met zijn vader vanuit Oost-Turkije naar Enschede. Pa was er textielarbeider. Ook Tuluk is in de textiel gegaan, maar is nu half werkloos, half arbeidsongeschikt. Zijn moeder woonde in dezelfde straat en heeft de ramp ook overleefd.

Hij voelt zich thuis in Enschede, wil hier niet meer weg. Ja, op vakantie naar Turkije, dat gaat nog wel. "Na vijf weken heb ik het dan echt wel gezien. Het is een mooi vakantieland, ik woon in Enschede. Hier heb ik mijn vrienden, hier leef ik mijn leven. Hier ben ik tenslotte groot geworden."

De drukte lijkt voor Tuluk een goede afleiding van de spanningen die hij nog altijd met zich meedraagt. Praten over wat er gebeurd is komt later nog wel. "We gaan nu eerst ons huis inrichten. Ons huis. Daarna zullen we wel met hulpverleners en dergelijke gaan praten."