Dossier Ramp Enschede

Nieuws

Logboek

Onderzoek

Feiten

Slachtoffers

S.E. Fireworks

Vuurwerk en veiligheid

Reageer

Servet Tuluk en Amalia Bendriss, bewoners van de Enschede rampwijk Roombeek, zullen door deze krant de komende maanden worden gevolgd. Van hun ervaringen doet André Ritsema verslag .

ENSCHEDE, 16 MEI. Het was mooi weer, dus hadden ze een eindje gefietst met de kinderen. Eenmaal thuis, was Servet Tuluk (37) in de diepvries gedoken om een ijsje voor de kinderen te pakken. En toen hoorde hij knallen. Hij deed de voordeur open en zag de vuurpijlen bij S.E. Fireworks, twintig meter bij hem vandaan, de lucht in vliegen. "Ik zag heel veel mensen op straat, ze liepen in de richting van de vuurpijlen. Ik heb nooit geweten dat het een vuurwerkopslagplaats betrof. We dachten altijd dat het een bedrijf was in oud papier." De brandweer kwam voorbij, politie. Bij de eerste grote knal stuurde hij de kinderen weer naar binnen. Er volgde nog een knal "Onder de tafel, onder de tafel, schreeuwde ik. Iedereen dook onder de tafel en bedekte zich met kussens. Dat is onze redding geweest." Want toen kwam die enorme explosie. "Ruiten sprongen kapot, kasten vielen, muren stortten in, het plafond kwam naar beneden."

Een broer van Tuluk kwam binnenrennen. Die werd met de jongste van vier weggestuurd. "We zijn met z'n allen gaan rennen. Gillend, schreeuwend, huilend. Tot we heel ver weg waren" En zo ontvluchtte Servet Tuluk met zijn vrouw en zijn kinderen van twaalf en zestien jaar hun woning aan de Nieuwluststraat. Alleen zijn vrouw had wat wonden aan het gezicht vanwege het vallende glas. "Ik ben heel blij dat het zo met ons is afgelopen. Er zijn er die er veel slechter aan toe zijn." Of het huis er nog staat, weet hij niet. Na de eerste nacht bij vrienden in Oldenzaal te hebben doorgebracht, vertrok het gezin zondag naar de opvang in de Diekmanhal. Daar hoorden ze dat ze waarschijnlijk een vervangende woning krijgen in Losser. En wat nu? "Nu gewoon geduld hebben, wachten tot we kunnen worden geholpen."