Dossier Ramp Enschede

Nieuws

Logboek

Onderzoek

Feiten

Slachtoffers

S.E. Fireworks

Vuurwerk en veiligheid

Reageer

ENSCHEDE, 16 MEI. Ze heeft een dik, blauw oog en een groot verband op haar voorhoofd. Haar slippers zijn geleend, want ze rende blootsvoets de straat op. Amalia Bendriss (18) doet de avondmavo en had een kamer aan de Pluvierstraat 26. Daar lag ze zaterdagmiddag even te slapen toen de vuurwerkknallen haar wekten. "Ik ging voor het raam kijken wat er aan de hand was tot de explosie de ruit er uit blies. Ik kreeg een stuk glas vlak boven mijn oog. Het bloedde, bloedde! Ik werd er duizelig van."

Bendriss rende de trap af naar beneden en trof de buurjongen in het portiek. We moeten gaan, zei hij, maar Bendriss durfde niet. "Je moet, je moet, riep de buurjongen. Maar ik was helemaal slap door de hoofdwond." Buiten voor de deur stond een busje, en daarmee konden ze vluchten. Het busje belandde in de file, daarom weken ze uit naar het ziekenhuis in Hengelo. "Ik hield een handdoek tegen mijn hoofd aangedrukt. Die was helemaal rood." In het ziekenhuis moest ze wachten. "Het was er zo hectisch. Toen kwam er een arts voorbij. Daar moet een chirurg bij komen, zei hij, terwijl hij de wond bekeek. De wond werd gehecht met negen hechtingen.

Bendriss is lid van een evangelische gemeente in Enschede, en werd door kerkleden opgehaald uit Hengelo. Ze verblijft nu bij de 'co- voorganger'. Twijfelend loopt ze rond bij de Diekmanhal, waar iedereen zich moet melden die een woning wil. Ze weet eigenlijk niet hoe het nu verder moet. Misschien dat ze terug gaat naar familie in Amsterdam, misschien neemt ze toch een vervangende kamer. Nee, zegt ze, ik voel me niet slecht. "Ik was bang toen ik naar buiten rende, maar God heeft me gered."