Dossier EK 2000  

Nieuws

Veiligheid

Nederlands elftal

Toernooi

Geschiedenis

Tegenspraak

Links

AMSTERDAM - Van elf meter heeft Nederland donderdagavond de halve finale van EURO 2000 verloren. Italië profiteerde en behaalde een in de verste verte niet meer verwacht succes. Zoffs verdedigers spelen zondag in de finale tegen Frankrijk. Omdat Oranje zes strafschoppen nam en er slechts één inschoot.

Na extra tijd was het nog 0-0. Vervolgens misten Frank de Boer, Stam en Bosvelt voor Nederland, slechts Kluivert scoorde. In het officiele gedeelte kreeg Oranje twee keer de kans van de stip de ban te breken. Respectievelijk Frank de Boer en Kluivert slaagden daarin niet. Het was niet te geloven. Drie keer eerder had Oranje op een groot toernooi via een strafschoppenserie de beslissing moeten forceren. Drie keer werd verloren. In 1992 (EK/halve finale) tegen Denemarken, in 1996 (EK/kwartfinale) tegen Frankrijk, in 1998 (WK/halve finale) tegen Brazilië. Aan de missers zijn grote namen verbonden. Van Basten, Seedorf, Cocu, Ronald de Boer.

Voor Rijkaards elftal was het verloop van de wedstrijd in officiële speeltijd al dramatisch geweest. Al na een half uur spelen (rood voor Zambrotta) met een man meer, twee keer (Frank de Boer/Kluivert) een strafschop missen. Het tastte het zelfvertrouwen van Oranje zichtbaar aan. Geen wonder.

Het is vaker gezegd: Oranje heeft geen Zidane. De Franse held besliste de andere halve finale, tegen Portugal, door in de verlenging wel een strafschop te benutten. Hij stond er op het moment dat hij er staan moest, hij nam de verantwoordelijkheid. Zidane is waarschijnlijk net iets groter dan de beste Nederlander.

Verder lag het voor de hand dat Oranje niet de gelegenheid kreeg een demonstratie op te voeren als tegen de Joegoslaven. Daarvoor zijn de Italianen te sterk in de persoonlijke duels en geven ze bovendien te weinig ruimte weg. Het was een verdienste dat Oranje desondanks riante mogelijkheden kreeg het duel te beslissen.

De Italianen voetbalden niet, ze verdedigden. Nog massaler dan de grootste doemdenkers hadden verwacht. Tenminste een dubbel slot op elke deur waar mogelijk iets Oranjes door zou kunnen komen.

Natuurlijk viel Nederland aan. Het leidde in het eerste deel tot belangrijkste winstpunten, maar niet tot treffers. In de 34e minuut al verdween Zambrotta met de rode kaart naar de kleedkamer. Twee keer geel voor evenzovele overtredingen op Zenden.

Onmiddellijk leek Oranje te profiteren. In de 38e minuut wees scheidsrechter Merk naar de stip, nadat Nesta in het strafschopgebied Kluivert had vastgehouden. Frank de Boer, tegen Tsjechië van elf meter nog trefzeker, profiteerde dit keer niet. Toldo tikte de bal van Nederland uit de hoek. Oranje kreeg in het eerste deel verscheidene mogelijkheden. Cocu schoot net naast, Bergkamp raakte de paal, Kluivert kopte in handen van Toldo. Italië stelde daar niets tegenover. Geen kans, geen schot op doel, geen uitgespeelde aanval.

Vreemd genoeg veranderde dat meteen na de hervatting. Italië legde zowaar wat accenten op de aanval. Het had het eerste schot op doel tot gevolg. Dat kwam van Fiore en werd gestopt door Van der Sar. Het leidde wel tot de eerste hoekschop voor de elf van Zoff.

Het offensiefje luwde snel en vervolgens kreeg Oranje zijn tweede kans van elf meter. Nu na een overtreding van Iuliano op Davids. Kluivert kreeg de eer uit de groeien tot de held van de avond. Hij schoot op de paal. Ongeloof, zo niet verbijstering, maakte zich meester van de Arena. (ANP)