Dossier EK 2000  

Nieuws

Veiligheid

Nederlands elftal

Toernooi

Geschiedenis

Tegenspraak

Links

BRUSSEL, 14 JUNI. Cynisme was er nog steeds in België, ondanks de florissante start op EURO 2000 tegen Zweden. 'Zo gauw we favoriet zijn, gaat het mis' was de teneur.

De angst bleek niet ten onrechte. De mede-organisator van het EK verloor woensdag de tweede wedstrijd, tegen Italië (2-0). Er rest nog een duel met de Turken, waarin veel, zo niet alles, kan worden goedgemaakt.

De Italianen, eerder door een omstreden strafschop langs Turkije, zijn vrijwel zeker van een plaats bij de laatste acht. Verdiend was het niet, opvallend misschien wel. Het was maar liest 23 jaar geleden dat de Squadra Azzuri voor het laatst won van de Rode duivels. In 1977 dus, te Luik. In het eigen Koning Boudewijnstadion hadden de Belgen vaak een overwicht en waren een lange periode sterker. Afgezien van een bijzonder aanvallende openingsfase speelden de Italianen haast als in vroegere tijden. Afwachtend en loerend op de uitval.

België drong sterk aan, na de tegentreffer die al na zes minuten viel. Het had één keer pech, met een schot van Goor op de lat. Verder ontbrak toch het venijn in het strafschopgebied. Ook Nilis, die na ongeveer een uur als verwacht Strupar kwam vervangen, kon daarin geen verandering brengen. De Italianen begonnen overdonderend. Eerst greep doelman De Wilde nog goed in bij schoten van dichtbij van Maldini en Inzaghi. Na zes minuten echter was hij kansloos. Totti kopte fraai in, na een vrije trap van Albertini.

Echt aangeslagen leken de Belgen niet. Al snel trokken ze het initiatief naar zich toe. Het leidde in het eerste speldeel tot een paar kansen. De mooiste was voor de opnieuw goed spelende Goor. Hij trof met een strak schot de lat. Ook Wilmots had twee keer redelijk uitzicht op de gelijkmaker. Beide keren schoot hij in redelijke positie recht in de handen van de Italiaanse sluitpost Toldo.

De basis voor het Belgische overwicht werd gelegd op het middenveld. Wilmots en Vanderhaeghe domineerden ten opzichte van Albertini en Conte. Aan de zijkanten zorgden Verheyen en Goor voortdurend voor dreiging. Het was de verdienste van de Rode Duivels dat de Italianen zo ver terugmoesten.

Na de hervatting werd het toch iets minder met de druk van de Belgen. Een vergeefse poging van Wilmots, een aardige - maar niet meer dan dat - vrije trap van de bij PSV vertrokken Nilis. Italië bleek slimmer en doelgerichter. Bij één van de counters sloeg Fiore toe, na een combinatie met Inzaghi, 2-0.

Die tik kwamen de Belgen niet te boven. De onzekerheid sloop in formatie van Waseige en Valgaeren kopte de bal zelfs in eigen doel. Scheidsrechter Garcia-Aranda echter toonde zich mild voor de verdediger van Roda JC. Hij vond dat Valgaeren te veel was gehinderd door invaller Delvecchio en keurde de treffer af. (ANP)