Dossier EK 2000  

Nieuws

Veiligheid

Nederlands elftal

Toernooi

Geschiedenis

Tegenspraak

Links

De Italiaanse bondscoach Dino Zoff (58) is vol vertrouwen voor de EK-finale tegen Frankrijk. Verdedigen is voor de oud-doelman een noodzakelijk kwaad.

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN

GEEL, 1 JULI. De reserves van het Italiaanse elftal spelen zowaar op de aanval tijdens het onderlinge partijtje in de Kempen. Op het sportcomplex van KFC Geel scoren ze naar hartelust en blijken ze tot meer in staat dan louter verdedigen. Er staat deze ochtend niets op het spel. Op de middenstip kijkt Dino Zoff met zijn vertrouwde gelaatsuitdrukking naar een peloton persmuskieten dat zich langs het oefenveld heeft verzameld. Verdwenen is de flauwe grijns die de bondscoach donderdagavond in de Amsterdam Arena toonde. Zoff had zowaar een keer gelachen.

Achter de microfoon oogt hij deze middag even somber als voorheen. De vragen kunnen nog zo origineel zijn, hij geeft telkens een nietszeggend antwoord. We kijken naar zijn pikzwarte haren, we luisteren naar zijn donkerbruine stem. Hier zit een levende legende. Waarom zou hij mooie verhalen moeten vertellen? Een sfinx is nu eenmaal moeilijk te doorgronden. Laat ons fantaseren over de zielenroerselen van Il Monumento.Zijn curriculum vitae is veelzeggend genoeg. Doelman Zoff is met 112 wedstrijden record-international in Italië. Hij speelde vier keer om de wereldtitel. In 1968 werd hij Europees kampioen. In 1982 werd hij wereldkampioen. Hij was toen een veteraan van veertig. Een jaar later nam hij afscheid van het nationale elftal. Hij keerde terug als trainer bij Juventus, waar hij als speler zo veel successen vierde. Hij zat ook nog een paar jaar in de dug-out van Lazio Roma, voordat hij in 1998 als bondscoach aan de slag ging.

Zoff leefde de afgelopen twee jaar op voet van oorlog met de Italiaanse media. Hij krijgt deze maand alle lof toegezwaaid, maar hij beseft dat roem vergankelijk is. Hij heeft leren leven met kritiek. Hij wapent zich tegen de boze buitenwereld met een ontspannen houding. Hij probeert zijn nonchalante gedrag op de spelers over te brengen. In de rol van underdog zijn de Italianen aan het Europees kampioenschap begonnen. Een vergelijking met 1982 is gauw gemaakt. Ten onrechte overigens. De Squadra Azzurri speelde toen gemener én spectaculairder.

Als bondscoach verspeelde Zoff steeds meer krediet, naarmate de Italianen beroerder gingen voetballen. Met pijn en moeite plaatsten zij zich voor de eindronde. Zonder hoge verwachtingen begonnen ze aan het EK. Het voetbal is nog steeds niet om aan te zien, maar vijf overwinningen op rij vergoeden veel. Net als achttien jaar geleden wordt Zoff op een voetstuk geplaatst in Italië. Kritische vragen over het verfoeide catenaccio horen we alleen van buitenlandse journalisten. De Italiaanse collega's hangen aan zijn lippen.

"Ik weet niet of ik gelukkig moet zijn met al die journalisten om me heen", zegt Zoff halverwege de persconferentie. Hij is de slechte tijden nog niet vergeten en onderhoudt in goede tijden een verstandshuwelijk met de pers. "Ik ben een realist die zijn tactiek aan de tegenstander aanpast", verklaart hij de defensieve speelwijze tegen Nederland. "Ik was door de rode kaart gedwongen nog meer van achteruit te voetballen", luidt zijn leugen om bestwil.

We zijn benieuwd of Zoff op de hoogte is gebracht van de percentages balbezit (70-30) in de beginfase van de wedstrijd tegen Nederland. Waarom geeft hij niet eerlijk toe dat foutloos verdedigen ook een kunst is? Hij probeert zijn toehoorders op het verkeerde been te zetten. Hij zwijgt of hij geeft een afwijkend antwoord. Hij blijft vooral de rust zelve. Zoals hij vroeger de aanvallers van de tegenpartij uit balans kon brengen met zijn stoïcijnse manier van keepen. Hij heeft in elk geval geen last van Hollanditis, de neiging tot zelfverheerlijking.Hij geeft complimenten aan de vorige tegenstander. "Nederland heeft een geweldige ploeg. En Rijkaard is een geweldige trainer. Ik ben trots dat hij zijn waardering voor mijn werk heeft uitgesproken. We hebben elkaar gefeliciteerd met het goede spel. Mijn elftal begon heel gespannen aan de wedstrijd, maar raakte daarna steeds beter in het ritme. De zege op Nederland is een mooi souvenir voor de finale."

Hij toont respect voor de volgende tegenstander. "Frankrijk heeft een minder sterk collectief dan Nederland, maar in fysiek en mentaal opzicht verwacht ik meer problemen. We moeten oppassen voor Zinedine Zidane, hoewel we ons niet moeten concentreren op één speler. We moeten vooral rustig voetballen. Ik herinner me 1970, toen we veel te gespannen aan de finale tegen Brazilië begonnen. Als we rustig blijven en vertrouwen op onze kwaliteiten, kunnen we weer voor een verrassing zorgen."