Dossier EK 2000  

Nieuws

Veiligheid

Nederlands elftal

Toernooi

Geschiedenis

Tegenspraak

Links

Tijdens het Europees kampioenschap voetbal bleek internet hét middel voor doorgewinterde handelaren om van hun zwarte kaartjes af te komen.

Door MARCEL ABRAHAMS

ROTTERDAM, 1 JULI. De onbegrensde mogelijkheden die internet biedt vormen een zegen voor de zwarte handel. Op een betrekkelijk veilige manier kan alles verkocht of gekocht worden - dus ook voetbalkaartjes. Als voetballiefhebber wil je erbij zijn, want een wedstrijd zie je nergens beter dan in het stadion. Omdat de Stichting Euro 2000 supporters verplichtte al voor het bekendmaken van de groepen in te schrijven voor kaarten, kan het gebeuren dat aanhangers van Oranje wedstrijden van Portugal, Turkije of Zweden moesten bijwonen. Het systeem leidde tot vreemde situaties. Zo schreef een Amsterdammer zich in voor zes wedstrijden, maar kreeg tot zijn ontzetting 48 toegangsbewijzen toegewezen. Of wat te denken van de docent uit Tilburg die alleen Nederland-Denemarken wilde zien, maar kaarten kreeg voor alle kwart- en halve finales en de finale? Als de man zijn kaarten heeft verkocht, heeft hij, conform de heersende marktprijzen, nu zo'n tienduizend gulden verdiend.

Wie veel van voetbal houdt mag ook niet klagen als hij dertig kaarten (vijftien wedstrijden) krijgt toegewezen. Na de groepsloting bleek het om een aantal leuke wedstrijden te gaan: alle groepsduels van Nederland, Portugal-Engeland, Italië-Zweden en de halve finale in Brussel. Omdat sommige wedstrijden echter op dezelfde dag plaatsvinden en je nu eenmaal niet om 18.00 uur in Arnhem kunt zijn en om 20.45 in Luik, is een beetje handelsgeest nooit weg. Des te meer omdat voor aanvang van het toernooi blijkt dat talloze supporters op internet, maar ook op straat bedelen om een kaartje. Een kaartje dat zij niet hebben, maar jij wel.Internet biedt in dat geval uitkomst. Een homepage is snel ontworpen, een e-mailadres in een vloek en een zucht aangevraagd. Ticketsec, dát wordt de naam van het fictieve kaartenbureau dat het geld moet doen binnenstromen maar waar ook aanbieders van kaarten zich kunnen melden. Al vlug komt er een e- mail binnen van twee Engelsen. Ze willen zaken doen in Eindhoven, vlak voor het duel Engeland-Portugal. Mobiele telefoonnummers en adressen worden uitgewisseld. Achter het centraal station in Eindhoven, in de voetgangerstunnel, betalen John en Matthew uit Sussex 900 gulden voor de kaarten. Inmiddels is er ook contact geweest met kaartenbureau Cupido uit Amsterdam. Eigenaar Cupido van den Berg wil wat kaarten overnemen voor een bescheiden bedrag. Toch maar niet gedaan, en het slechte voorgevoel wordt twee weken later bevestigd. Cupido krijgt een proces aan de broek en gaat voor een miljoen gulden het schip in. Vlak daarna staat er een bericht van twee Noren op de mailbox. Ze willen naar Noorwegen-Spanje in de Kuip. Voor twee kaarten betalen ze 750 gulden. Tijdens de wedstrijd bellen ze op: ze zitten hoog en droog in het stadion. Justitie is berekend op zwarthandelaren. De straffen zijn niet mals, al bestaan er tussen beide landen enorme verschillen. In Nederland is de maximale straf per zwart verkocht kaartje 750 gulden, in België kunnen verkopers van 'foute' kaartjes rekenen op een maximale boete van 250.000 gulden of een half jaar gevangenisstraf. Of het nu om Eindhoven, Luik, Amsterdam of Charleroi gaat: overal is de politie prominent op straat aanwezig, zelfs undercover. Helikopters en politie te paard geven zwarthandelaren een nog onveiliger gevoel.

Op internet word je nauwelijks in de gaten gehouden, dus op verschillende sites tiert de handel welig. Via een aantal simpele handelingen kom je terecht op sites waar supporters uit alle landen om kaarten vragen of tickets aanbieden. Zo zegt ene BDZ uit Moldavië te beschikken over kaarten voor Nederland-Denemarken. Kranten melden dat honderden kaarten voor het EK voetbal terecht zijn gekomen bij obscure Oost-Europese bonden. De KNVB zegt van niets te weten en spreekt over een 'sluitend systeem van kaartverkoop'.

Na de groepswedstrijden neemt de handel alleen maar toe. De prijzen stijgen, een gemiddeld kaartje voor de kwartfinale kost 650 gulden. Veel geld, dus dat wordt straks vóór Nederland- Joegoslavië posten voor het stadion. Een half uur voor de wedstrijd loopt een vertwijfelde handelaar uit Polen rondjes om de Kuip. Hij heeft nog twee kaarten, die móeten de deur uit! Dan maar brutaal wezen en slechts 200 gulden bieden voor twee kaarten die op papier 290 gulden kosten. De man hapt toe en Nederland speelt ook nog eens een historische wedstrijd: 6-1. Een nieuw probleem dient zich aan, want hoe kom je zonder kaarten voor Nederland-Italië de Arena binnen? De mobiele telefoon biedt dan uitkomst. Ene David uit Lyon had gegrasduind op internet en biedt twee kaarten aan voor de wedstrijd. Het gaat om kaarten voor de beste plaatsen. Ze kosten 310 gulden per stuk, maar voor 600 gulden per kaart wil hij ze wel kwijt. Een schijntje, want inmiddels 'doen' de kaarten zo'n 1.500 gulden per stuk. Per koerier worden de kaarten bezorgd.

Ondanks verscherpte maatregelen van de politie na de groepswedstrijden gaat de zwarthandel gewoon door. Rond elke EK-wedstrijd worden er zo'n dertig zwarthandelaren opgepakt. Zelfs bij de KNVB is een medewerker aangehouden. De echte, door de wol geverfde handelaren laten zich echter nergens door afschrikken. Drie voorbeelden: voor aanvang van Duitsland-Roemenië in Luik wemelt het van de politie en kaartencontroleurs. De sfeer is grimmig, zwarthandel lijkt absoluut uitgesloten. Op tien meter van een agente te paard zit een Belg in het gras. Voor hem liggen twintig kaarten, en met een onvervalste koopmansblik in de ogen lokt hij potentiële klanten naar zich toe. Vóór Frankrijk-Portugal in Brussel lopen drie Portugezen te posten voor het Koning Boudewijn stadion. "Tickets for sale", roepen ze, en schieten willekeurige voorbijgangers aan. Zij doen het echter te opvallend, waarop ze meteen worden gearresteerd. Op de Markt in Eindhoven een vertrouwd beeld: bellende, druk gesticulerende handelaren vóór Zweden-Turkije. Ze doen het slim: terwijl de massaal aanwezige politie het publiek in de gaten houdt, wordt in de zijstraatjes druk gehandeld. De onervaren handelaar zou de moed in de schoenen gezonken zijn, maar de ervaren verkopers zal het allemaal een zorg zijn: ze ruiken geld.

Maar wordt er dan niet gecontroleerd in de stadions zélf? Nee, vrijwel niet. Wie een zwart kaartje heeft gekocht loopt probleemloos door de stadionpoort. Je paspoort laten zien? Hoeft niet. Het gevolg: bij Zweden-Turkije zitten veel Turken in een Zweeds vak, en honderden Oranjefans scanderen 'Holland Holland' tijdens de halve finale Frankrijk-Portugal. De zwarte handel kent geen grenzen.