Voetbalgekte is Italianen vreemd
Door onze correspondent MARC LEIJENDEKKER
ROME, 29 JUNI. Nederland
verslaat Italië met gemak. Tenminste: als het om voetbalgekte gaat.
In Italië is vandaag geen vervroegde winkelsluiting, in Italië
bestaat geen blauw equivalent van de deken van oranje die Nederland
bedekt.
Tijdens de wereldkampioenschappen in 1990 zag je extra vlaggen, maar ook die ontbreken nu. En op de voorpagina's van de gewone kranten
staan de vooruitblikken op de wedstrijd in een hoekje. De Corriere
della Sera besteedt er niet meer dan drie zinnen aan, La
Repubblica heeft de eerste twee korte alinea's van een commentaar op
de één gezet, Il Messaggero anderhalve zin. Premier
Amato komt vandaag niet naar Amsterdam, maar hij heeft wel een
bijeenkomst laten vervroegen en de organisatie gezegd dat hij om half
zes klaar wil zijn. Ook andere congressen en symposia zijn aangepast aan
de wedstrijd. Alleen het symposium in Cremona over vrouwen in het
openbaar bestuur blijft op zes uur staan: de minister van Gelijke
Kansen, Katia Belillo, vond voetbal geen goed argument om zo'n
belangrijke bijeenkomst aan te passen. Bovendien is het dan zeker een
discussie van vrouwen onder elkaar. Misschien heeft deze wat lauwe
opstelling ook te maken met het vertoonde spel. Veel commentatoren
praten over een cynische opstelling. Trainer Zoff heeft gekozen voor een
tactiek van afwachten en dan toeslaan. Dat is de wederopstanding van het
catenaccio uit de jaren zestig. Het Italiaanse elftal vince ma
non convince, hebben veel commentatoren geschreven: de ploeg wint
wel, maar overtuigt niet. Maar bang zijn de Italianen niet. 'We kunnen
het', schrijft Gazzetta della Sport vanmorgen. Veel tifosi
vertrouwen erop dat Cannaváro en Nesta in het hart van de
verdediging de Nederlandse belegering kunnen doorstaan, al zijn ze wel
bezorgd over de omtrekkende bewegingen van Zenden en Overmars. De
Corriere della Sera schrijft hoopvol dat alles al in gereedheid
wordt gebracht voor een Nederlands kampioensfeest. Dat kan alleen maar
fout gaan, is de ondertoon: Hoogmoed!
Alle kranten hebben ook kritiek op de EK-organisatie en schrijven dat
die pas na veel improvisatie een onderkomen voor de Italianen wist te
regelen dat dicht genoeg bij de Amsterdam Arena ligt. Maar dat zijn
details. Als er één ding is waar Italië bang voor is,
is het dat er strafschoppen moeten worden genomen. Daarop rust een vloek
voor de azzurri: in 1990 (halve finale WK, tegen
Argentinië), in '94 (finale WK, tegen Brazilië) en in '98
(kwartfinale tegen Frankrijk) ging dat mis.